Gmina Miedźno
Z Wikipedii
Gmina Miedźno | |||
|
|||
Województwo | śląskie | ||
Powiat | kłobucki | ||
Rodzaj gminy | wiejska | ||
wójt | Andrzej Szczypiór | ||
Urząd gminy | 42-120 Miedźno ul. Ułańska 25 Miedźno tel. 34 317-80-10 faks 34 317-80-30 |
||
Powierzchnia | 113,17 km² | ||
Populacja (2004) • liczba ludności • gęstość |
7557 66,8 osób/km² |
||
Strefa numeracyjna | 34 (do 2005) | ||
Tablice rejestracyjne | SKL | ||
BIP gminy |
Gmina Miedźno to gmina wiejska w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim. W latach 1975-1998 gmina położona była w województwie częstochowskim.
Siedziba gminy to Miedźno.
Według danych z 30 czerwca 20042, gminę zamieszkiwało 7557 osób.
Spis treści |
[edytuj] Struktura powierzchni
Według danych z roku 20026, gmina Miedźno ma obszar 113,17 km², w tym:
- użytki rolne: 52%
- użytki leśne: 42%
Gmina stanowi 12,73% powierzchni powiatu.
[edytuj] Ogólna charakterystyka gminy
Gmina Miedźno usytuowana jest w północnej części województwa śląskiego. Geograficznie leży na Wyżynie Wieluńskiej, stanowiącej północno-zachodnią część Jury Krakowsko - Częstochowskiej. Obszar Gminy Miedźno obniża się z zachodu na wschód osiągając na zachodzie wysokość około 255 m n.p.m. i na wschodzie około 205 m n.p.m. Teren gminy charakteryzuje się niewielkimi wzniesieniami przecinami dolinami rzek Okszy i Liswarty a także mniejszych strumieni, obecnie często zanikających. Tereny leśne stanowią około 42% powierzchni gminy zajmując jej wschodnią, północno - wschodnią i zachodnią część. Na terenie gminy podstawową dziedziną gospodarki jest rolnictwo i brak jest praktycznie ośrodków przemysłowych. Daje to gwarancję czystego środowiska. Obszar Gminy zajmuje powierzchnię 113,17 km2 i zamieszkuje go ponad 7,5 tys. osób w jedenastu wsiach.
[edytuj] Historia
Historia miejscowości wchodzących w skład Gminy Miedźno sięga średniowiecza, choć obszar ten był już zamieszkiwany w czasach rzymskich (osadnictwo z okresu kultury przeworskiej we wsi Mokra). Początkowo przynależały administracyjnie do kasztelanii krakowskiej, stanowiąc jej najdalej na północ wysunięty kraniec. W okresie rozbicia dzielnicowego ziemie te znajdowały się przejściowo w panowaniu książąt opolskich i mazowieckich. Ostatecznie od roku 1391, po zwycięskich wojnach Władysława Jagiełły z księciem Władysławem Opolczykiem, weszły w skład dóbr królewskich wchodząc w skład starostwa krzepickiego. Dynastia Jagiellonów wywarła silny wpływ na historię gminy. Jagiełło jest uważany za założyciela Miedźna, a także fundatora w 1425 roku parafii pod wezwaniem świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Miedźnie.
Administracyjna przynależność do kasztelanii krzepickiej utrzymywała się do czasów „potopu szwedzkiego” w połowie XVII wieku. W roku 1658 Uchwałą Sejmu Rzeczypospolitej królewskie wsie Miedźno, Ostrowy, Łobodo, Kocin weszły do starostwa kłobuckiego. Nowe starostwo zostało przekazane we władanie klasztorowi jasnogórskiemu. Sama wieś Miedźno została oddana za zasługi w walce z najeźdźcą wojewodzie Miączyńskiemu.
Po trzecim rozbiorze obszar obecnej Gminy Miedźno znalazł się we władaniu pruskim, wchodząc w skład tzw. Prus Południowych. Zaborca dokonał w 1797 roku kasacji dóbr klasztoru i włączył je do dóbr rządowych. W czasach Księstwa Warszawskiego weszły one do powiatu częstochowskiego w departamencie kaliskim. Po kongresie wiedeńskim ziemie utrzymały charakter ziem rządowych, pozostając w dotychczasowych strukturach administracyjnych. Teren gminy stał się uposażeniem carskim pod nazwą „Dobra Ostrowy”. W wyniku represji po powstaniu listopadowym zlikwidowano powiat częstochowski. Ziemie gminy weszły wtedy w skład powiatu wieluńskiego.
W okresie powstania styczniowego na terenie gminy dochodziło kilku potyczek oddziałów polskich z armią carską. Największą z nich była bitwa pod Mazówkami w dniu 3 września 1863r. Na cmentarzu w Miedźnie znajduje się zbiorowa mogiła powstańców.
W wyniku reformy administracyjnej przeprowadzonej przez Cara ukazem z dnia 31 grudnia 1866 r. przywrócono powiat częstochowski. W jego ramach utworzono Gminę Miedźno. Utrzymała ona ten charakter w niepodległej Polsce. Wchodziła wtedy w skład województwa kieleckiego. W okresie okupacji hitlerowskiej gminę w całości włączono do III Rzeszy. Po zakończeniu wojny, w 1952 roku, władze komunistyczne zlikwidowały Gminę Miedźno. W jej miejsce powołano mniejsze, ograniczające się do poszczególnych wsi – gromady.
Gminę Miedźno przywrócono do życia w roku 1973. W latach 1975-1998 wchodziła ona w skład województwa częstochowskiego. Od 1 Stycznia 1999 roku, w związku z kolejną reformą podziału administracyjnego kraju, Gmina Miedźno znalazła się w obrębie przywróconego powiatu kłobuckiego, stanowiąc wraz z nim północny kraniec województwa śląskiego.
Ważnym wydarzeniem, które odcisnęło wyraźne piętno na historii gminy, są stoczone 1 września 1939 roku przez Wołyńską Brygadę Kawalerii zwycięskie walki IV Dywizją pancerną. Kawalerzyści skutecznie opóźnili marsz dywizji na Warszawę. Miejsce bitwy upamiętnia wystawiony w 1975 r. przez społeczeństwo Powiatu Kłobuckiego pomnik we wsi Mokra. Corocznie w początkach września odbywają się pod nim uroczystości patriotyczne upamiętniające bohaterstwo żołnierzy września.
Historia i tradycje Gminy Miedźno znalazły swoje odzwierciedlenie w herbie Gminy. Jego centralna postacią jest święta Katarzyna Aleksandryjska, patronka Miedźna. Królewski charakter miejscowości, a także związek z rodem Jagiellonów podkreśla krzyż dynastyczny. Herb został uchwalony przez Radę Gminy Miedźno na sesji w dniu 26 października 2006 roku.
[edytuj] Turystyka
Turystyczną atrakcją Gminy Miedźno jest zalew na rzece Okszy w Ostrowach. Jest to akwen retencyjno – rekreacyjny o powierzchni 39 hektara. Lustro wody ma szerokość od 200 do 250 metrów. Corocznie w czerwcu organizowane są na nim regaty o „Puchar Wójta Gminy Miedźno” Teren wokół zbiornika jest w dalszym ciągu zagospodarowywany.
Na terenie Gminy wytyczona została ścieżka edukacyjna historyczno-przyrodnicza. W jej ramach powstało kilka tras rowerowych, które prezentują dziedzictwo historyczne, kulturowe i przyrodnicze Gminy. Głównym motywem ścieżki jest upamiętnienie walk Wołyńskiej Brygady Kawalerii.
Wśród zabytków gminy warto wyróżnić m. in.:
- kościół parafialny pod wezwaniem św. Katarzyny, z oryginalną pochodzącą z końca XIX wieku polichromią;
- kaplicę cmentarną zbudowana ok. 1840 roku przez Miączyńskich, w podziemiach której pochowany jest wojewoda Miączyński i jego rodzina.
- grób powstańców styczniowych z 1863 roku oraz zbiorową mogiłę żołnierzy Wołyńskiej Brygady Kawalerii na cmentarzu w Miedźnie
- drewniany kościół w Mokrej z 1708 roku.
- cmentarzyk choleryczny z 1867r przy drodze Miedźno – Ostrowy
- kościół pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli w Ostrowy
- stanowisko archeologiczne - cmentarzysko ciałopalne z okresu wpływów rzymskich w Mokrej
[edytuj] Demografia
Dane z 30 czerwca 20042:
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
---|---|---|---|---|---|---|
jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
populacja | 7557 | 100 | 3823 | 50,6 | 3734 | 49,4 |
gęstość zaludnienia (mieszk./km²) |
66,8 | 33,8 | 33 |
Według danych z roku 20026, średni dochód na mieszkańca wynosił 1393,6 zł.
[edytuj] Sołectwa
Borowa, Izbiska, Kołaczkowice, Mazówki, Miedźno, Mokra, Ostrowy, Rywaczki, Wapiennik, Władysławów.
[edytuj] Oświata
Gmina ma rozbudowaną sferę oświaty od przedszkolnego do gimnazjalnego stopnia edukacji. Szkoły znajdujące się na terenie gminy:
- Szkoła Podstawowa im. Wołyńskiej Brygady Kawalerii w Miedźnie
- Gimnazjum w Miedźnie
- Gminne Przedszkole w Miedźnie
- Zespół Szkół w Ostrowach nad Okszą (Gimnazjum w Ostrowach + Szkoła Podstawowa im. Tadeusza Kościuszki)
- Gminne Przedszkole w Ostrowach nad Okszą
- Zespół Szkolno-Przedszkolny w Mokrej (Gminne Przedszkole w Mokrej + Szkoła Podstawowa im. Bohaterów Walk pod Mokrą w 1939 r.)
[edytuj] Sąsiednie gminy
Kłobuck, Mykanów, Nowa Brzeźnica, Opatów, Popów
[edytuj] Linki zewnętrzne
Miejscowości: Borowa • Izbiska • Kołaczkowice • Mazówki • Mokra • Ostrowy • Rywaczki • Wapiennik • Władysławów
Miasta: Kłobuck • Krzepice
Gminy miejsko-wiejskie: Kłobuck • Krzepice
Gminy wiejskie: Lipie • Miedźno • Opatów • Panki • Popów • Przystajń • Wręczyca Wielka