Giovanni Battista Pergolesi

Z Wikipedii

Giovanni Battista Pergolesi (ur. 4 stycznia 1710 r. w Jesi koło Ankony, zm. 16 marca 1736 w Pozzuoli koło Neapolu) – włoski kompozytor, skrzypek i organista epoki baroku.

Uczył się w konserwatorium w Neapolu, gdzie później powstało większość jego kompozycji. Zalicza się go do grona twórców opery komicznej. Dziełem, które zapewniło mu popularność i przyczyniło się do rozwoju włoskiej opery buffo było intermezzo La serva padrona, które wystawiono w neapolu w 1733 roku. Przypominało operę seria, ale akcja była w nim ważniejsza od popisu wokalnego. Kiedy wystawiono ją w Paryżu w 1752 roku, rozpętała „wojnę buffonistów z antybuffonistami”, czyli zwolenników Pegolesiego i Jean-Philippe Rameau.^[1]

Najsłynniejsze dzieła:

• opery seria:
  • Il Prigioniero superbo (1733)
  • Salustia (1731)
  • Adriano in Siria (1734)
  • L'Olimpiade (1735)
• opery buffa:
  • Lo Frate 'nnamorato (1732)
  • Flamino (1735)
• intermezza:
  • La serva padrona (Służące panią) z opery Il Prigioniero superbo (1733)
  • Livietta e Tracollo (1734)
  • La finta Polacca (1748)
• Stabat Mater - ukończone na kilka dni przed śmiercią
• tworzył również sonaty, oratoria, psalmy, kantaty, motety i msze

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Fondazione Pergolesi Spontini

Zobacz też: Pulcinella

1. ↑ D. Gwizdalanka, Historia muzyki 2, Kraków 2006, s. 104.