Franz Halder

Z Wikipedii

Franz Halder (urodzony 30 czerwca 1884 w Würzburgu - zmarł 2 kwietnia 1972 w Aschau) - niemiecki wojskowy, generał.

W czasie I wojny światowej służył jako oficer sztabu generalnego. Po wojnie pozostał w Reichswehrze, zajmując wiele znaczących stanowisk sztabowych i dowódczych (m. in. był szefem Sztabu Generalnego Reichswehry czyli Truppenamtu). W 1935 roku awansowany na stopień generała majora, a w 1937 generała porucznika.

W 1938 roku został szefem Sztabu Generalnego wojsk lądowych, w miejsce generała Ludwiga Becka, który został zmuszony do ustąpienia ze stanowiska. Choć był przeciwny Hitlerowi i rozważał otwarte sprzeciwienie się jego planom militarnym, w końcu nie odważył się na sprzeciw i stopniowo dał się wciągnąć w jego zamierzenia. Brał czynny udział w przygotowaniach do kolejnych agresji: kierował pracami nad planami działań operacyjnych przeciwko Polsce w roku 1939, Norwegii (Operacja Weserübung), Europie Zachodniej i niedoszłej inwazji na Wielką Brytanię w roku 1940, przeciw Grecji oraz Jugosławii w roku 1941. Pod jego kierownictwem opracowano plan Barbarossa agresji na Związek Radziecki. Uważa się, że w znacznym stopniu przyczynił się do pierwszych zwycięstw na froncie wschodnim.

Został zdymisjonowany 24 września 1942 roku ze względu na odmienne od Hitlera koncepcje strategiczne - nie zgadzał się na przesunięcie części sił w celu zajęcia Stalingradu. Po zamachu na Hitlera 20 lipca 1944 roku, został aresztowany i zesłano do obozu koncentracyjnego we Flossenbürgu, a następnie w Dachau. Wyszedł na wolność po zajęciu obozu przez wojska amerykańskie w roku 1945. W roku 1949 wydał książkę Hitler als Feldherr, w której poddał miażdżącej krytyce Hitlera jako wodza i stratega. Autor "Dziennika wojennego", 3 tomy, były to codzienne zapiski szefa Sztabu Generalnego z lat 1939-42 cenne jako źródło historyczne. Po zakończeniu wojny, przez wiele lat pracował w wydziale historycznym armii amerykańskiej.

Zmarł 2 kwietnia 1972 roku w Aschau (Bawaria).