Fernand Braudel

Z Wikipedii

Fernand Braudel (24 sierpnia 1902 – 27 listopada 1985) – francuski historyk czasów nowożytnych, przedstawiciel szkoły Annales.

Po ukończeniu studiów historycznych w roku 1923 pracował jako nauczyciel licealny w Algierze i Paryżu prowadząc równocześnie badania do doktoratu, który początkowo miał być poświęcony polityce śródziemnomorskiej Filipa II. Podczas II wojny światowej znajdował się w niemieckim obozie jenieckim, gdzie napisał La Méditerranée et le Monde Méditerranéen a l'époque de Philippe II. Po wojnie przejął obowiązki zamordowanego przez Gestapo Marca Blocha w redakcji Annales. Économies, Sociétés, Civilisations (1946) i w Collège de France (1949). Po śmierci Luciena Febvre’a w roku 1956 objął kierownictwo sekcji VI École Pratique des Hautes Études oraz Annales stając się bezdyskusyjnym przywódcą szkoły Annales i nauczycielem wszystkich jej późniejszych przedstawicieli.

Braudel dążył w swych pracach do wyjścia poza ramy tradycyjnej historiografii i stworzenia „historii totalnej” opisującej nie tylko wydarzenia polityczne, ale także dzieje cywilizacji. W swych pracach łączył wiedzę z zakresu geografii historycznej, historii klimatu, historii kultury materialnej i życia codziennego, historii społecznej i gospodarczej oraz klasycznej historii politycznej, chętnie posługiwał się danymi ilościowymi i analizą statystyczną. Braudel podkreślał konieczność szerokiego wykorzystywania w badaniach historycznych osiągnięć nauk społecznych, zwłaszcza geografii, ekonomii, socjologii oraz historii sztuki.

Braudel jest też autorem koncepcji trzech czasów historii, w ramach której wyróżniał:

• czas krótki, odnoszący się przede wszystkim do wydarzeń politycznych
• czas cykliczny, dotyczący zwłaszcza cykli ekonomicznych
• czas długiego trwania, charakterystyczny dla przemian struktur społecznych oraz dziejów cywilizacji

Bezpośrednio z koncepcją długiego i krótkiego trwania wiąże się kolejna teoria Braudela, dotycząca przestrzeni (koncepcja centrum i peryferiów). W trakcie badań nad kapitalizmem Braudel wprowadził i opisał w Civilisation matérielle, économie et capitalisme dwie formy analizy systemu gospodarczego jako czynnika organizującego świat:

• system gospodarki światowej (économie mondiale), w znaczeniu systemu globalnego,
• system gospodarka - świat (économie - monde), w którym gospodarka części świata, organizując wyznaczoną przestrzeń oddziałowuje na całość.

Braudel wywarł ogromny wpływ na myśl socjologiczną, głównie przez swojego ucznia Immanuela Wallersteina, który w Stanach Zjednoczonych założył szkołę braudelianizmu.

Często nazywany był, nawet przez swoich oponentów, "księciem historyków". Francuski polityk i ekonomista Jacques Attali zgłosił Ferdynanda Braudela do Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii. Nagrody jednak tej nie otrzymał.

[edytuj] Wybrane prace

• La Méditerranée et le Monde Méditerranéen a l'époque de Philippe II, 1949 (Morze Śródziemne i świat śródziemnomorski w epoce Filipa II, 1976-1977)
• Ecrits sur l'Histoire, 1969 (Historia i trwanie, 1971)
• Civilisation matérielle, économie et capitalisme, XVe-XVIIIe siecle, 1979 (Kultura materialna, gospodarka i kapitalizm XV-XVIII wiek, 1992)
• La Dynamique du Capitalisme, 1985
• L'Identité de la France, 1986
• Grammaire des civilisations, 1987 (Gramatyka cywilizacji, 2006)
• Le Modèle Italien, 1989