Chlorofil

Z Wikipedii

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji. Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się, jakie informacje budzą wątpliwości.

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Chlorofil - organiczny związek chemiczny będący barwnikiem obecny w roślinach zielonych, algach (glonach) i bakteriach fotosyntetycznych (w tym: sinice), którego zadaniem jest generowanie pod wpływem światła widzialnego wolnych elektronów, które są następnie spożytkowane w dalszych etapach fotosyntezy. Zielony kolor chlorofilu spowodowany jest bardzo niską absorpcją w "zielonej" części spektrum światła (długość fali 500-600 nm).

Barwniki fotosyntetyczne to, oprócz chlorofili, również karotenoidy i fikobiliny. Stosunki ilościowe chlorofili w roślinach zależą między innymi od warunków siedliskowych: rośliny cieniolubne (cienioznośne) mają więcej chlorofilu b, światłolubne (światłożądne) — chlorofilu a.

W zależności od rodzaju podstawników układu porfirynowego wyróżniania się następujące typy chlorofilu:

• chlorofil a - w jednym z pierścieni pirolowych zawiera -CH3; występuje powszechnie w roślinach i sinicach,
• chlorofil b - w jednym z pierścieni pirolowych zawiera -CHO; rośliny wyższe, zielenice, eugleny,
• chlorofil c - (nie zawiera fitolu); okrzemki, brunatnice,
• chlorofil d - krasnorosty.

U bakterii fotosyntetyzujących występują barwniki zbliżone budową do chlorofilów zwane bakteriochlorofilami.

Dwa wyszczególnione, chlorofil a: C₅₅H₇₂O₅N₄Mg — niebieskozielony, chlorofil b: C₅₅H₇₀O₆N₄Mg — żółtozielony, stanowią przeważającą większość masy wszystkich barwników w organie fotosyntetyzującym.

Chlorofil to chemicznie kompleks jonu magnezowego i pochodnej porfiryny, z przyłączonym długim "ogonem" fitolu. W chloroplastach, chlorofil wchodzi w skład większych kompleksów barwnikowo-białkowych (tak zwanych fotosystemów oraz układów antenowych).

Kompleks porfirynowo-magnezowy jest światłoczuły i po zaabsorbowaniu kwantu światła ulega wzbudzeniu. "Wybity" w ten sposób elektron jest następnie przechwytywany przez kolejne pośredników zlokalizowane w obrębie fotosystemów a następnie na kolejne przekaźniki w obrębie błony tylakoidów. Transport elektronów w błonach tylakoidów jest konieczny do wytworzenia NADPH (tzw. "siły redukcyjnej") oraz gradientu protonowego w poprzek błony, niezbędnego do produkcji ATP przez chloroplastową syntazę ATP.

Chlorofile są dobrze rozpuszczalne w rozpuszczalnikach organicznych (aceton itp.) i tłuszczach, a praktycznie nierozpuszczalne w wodzie. Chlorofile w roztworach wykazują silną fluorescencję. Fluorescencja chlorofili in vivo zależy od stanu funkcjonalnego układu fotosyntetycznego, i jest wykorzystywana do pomiarów parametrów wydajności fotosyntezy (metoda PAM, ang. Pulse Amplitude Modulated chlorophyll fluorescence).

Źródła:

Wzory sumaryczne:

• C₅₅H₇₂O₅N₄Mg chlorofil a
• C₅₅H₇₀O₆N₄Mg chlorofil b
• C₃₅H₃₀O₅N₄Mg chlorofil c1
• C₃₅H₂₈O₅N₄Mg chlorofil c2
• C₅₄H₇₀O₆N₄Mg chlorofil d

Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu biologii