Charles L. McNary
Z Wikipedii
Charles Linza McNary (12 czerwca 1874 - 25 lutego 1944) był republikańskim politykiem z amerykańskiego stanu Oregon.
Urodzony w Salem, stolicy Oregonu, McNary ukończył Uniwersytet Stanforda, dzięki czemu zdobył zawód prawnika. Praktykował w tym zawodzie jako zastępca prokuratora trzech oregońskich dystryktów (1904-1911). Następnie był sędzią stanowego Sądu Najwyższego (1913-1915).
Senatorem został mianowany na skutek powstałego wakatu w roku 1917, po czym odnawiał swój mandat i zasiadał w izbie wyższej amerykańskiego Kongresu aż do swojej śmierci w 1944 roku. Od roku 1933 do śmierci był też liderem mniejszości.
Kandydat w wyborach 1940 roku na urząd prezydenta Wendell Willkie z Nowego Jorku, który reprezentował skrzydło liberalne partii mianował McNary'ego swoim kandydatem na wiceprezydenta. Zachodni konserwatyzm McNary'ego miał zrównoważyć wschodni liberalizm Willkiego. Jednakże tandem Willkie-McNary przegrał wyraźnie z urzędującym demokratycznym prezydentem Franklinem Delano Rooseveltem oraz Henrym Wallace'em.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (en)
Oscar Underwood (D) • Joseph Taylor Robinson (D) • Charles L. McNary (R) • Warren Austin (R) • Charles L. McNary (R) • Wallace H. White, Jr. (R) • Alben Barkley (D) • Kenneth S. Wherry (R) • Styles Bridges (R) • Lyndon B. Johnson (D) • William F. Knowland (R) • Everett Dirksen (R) • Hugh Scott (R) • Howard Baker (R) • Robert Byrd (D) • Bob Dole (R) • Tom Daschle (D) • Trent Lott (R) • Tom Daschle (D) • Trent Lott (R) • Bill Frist (R) • Tom Daschle (D) • Harry Reid (D) • Mitch McConnell (R - elekt)
