CDS (ekonomia)

Z Wikipedii

CDS (Credit Default Swap) - instrument pochodny służący przenoszeniu ryzyka kredytowego. CDS jest umową, w ramach której jedna ze stron transakcji w zamian za uzgodnione wynagrodzenie zgadza się na spłatę długu należnego drugiej stronie transakcji od innego podmiotu - podstawowego dłużnika - w przypadku wystąpienia uzgodnionego w umowie CDS zdarzenia kredytowego (w praktyce zdarzeniem tym jest nie spłacenie podstawowego długu przez podstawowego dłużnika). Tym samym w ramach transakcji CDS ryzyko kredytowe (ryzyko, że dług nie zostanie spłacony) zostaje przeniesione.

Umowa CDS określa co najmniej:

• podstawowego dłużnika - podmiot, którego zobowiązanie jest objęte CDS-em;
• podstawowe zobowiązanie - wskazanie długu, w odniesieniu do którego wystawiany jest CDS - z reguły jest to wskazanie ściśle określonej emisji obligacji;
• okres objęty ochroną (okres, w którym zobowiązanie z tytułu CDS jest efektywne);
• warunki, pod którymi strona transakcji CDS ma obowiązek spłaty długu (z reguły warunkami takimi są bankructwo odnośnego podmiotu lub nie spłacenie zobowiązania - poparte publicznie dostępnymi informacjami).

Cena CDS ustalana jest jako procent wartości odnośnego zobowiązania, płatny w skali roku. Podstawowym czynnikiem wpływającym na cenę CDS jest poziom ryzyka w transakcji (ryzyko, że podstawowy dłużnik nie będzie w stanie spłacić zobowiązania). Poziom tego ryzyka określany jest za pomocą ratingów przyznawanych przez niezależne agencje ratingowe (Moody's, S&P, Fitch).

[edytuj] Zobacz też

• instrumenty pochodne
• swap
• indeksy CDS