Carlo Maria Buonaparte

Z Wikipedii

Carlo Maria Buonaparte (wł.), fr. Charles-Marie Bonaparte (ur. 29 marca 1746 w Ajaccio - zm. 24 lutego 1785 w Montpellier). Był ojcem trzynaściorga dzieci, w tym: Józefa Bonaparte - krótkotrwałego króla Neapolu, późniejszego króla Hiszpanii, Napoleona I - Cesarza Francuzów, Ludwika - krótkotrwałego króla Holandii, Lucjana, Hieronima, Elizy i Karoliny . Był dziadkiem cesarzy: Napoleona II i Napoleona III.

[edytuj] Młodość

Karol Maria był synem Józefa Marii i Marii Anny Saverii de Pallavicino pochodzących z drobnej szlachty korsykańskiej. W roku 1760 został osierocony przez ojca i wychowaniem chłopca zajął się brat dziadka, archidiakon Luciano Buonaparte, który wysłał go na studia prawnicze do Rzymu i Pizy, gdzie Carlo uzyskał doktorat. W wieku lat 18 Karol Maria powrócił na Korsykę i zawarł związek małżeński z (prawdopodobnie, istnieje rozbieżność dat) czternastoletnią Letycją Ramolino. Małżonkowie doczekali się trzynastu potomków, z których ośmioro dożyło wieku dorosłego.

[edytuj] Powstanie na Korsyce

W czasie powstania o niepodległość Korsyki kierowanego przez Pasquale Paoli (1768) małżonkowie Buonaparte stali po stronie insurgentów, ale nie udali się wraz z nim na wygnanie do Anglii w roku 1769, lecz pozostali na Korsyce i przyłączyli się do partii profrancuskiej. Karol Maria zdobył przychylność francuskiego gubernatora Marboeufa i został mianowany radcą królewskim, asesorem w sądzie w Ajaccio i otrzymał potwierdzenie szlachectwa, co mu umożliwiło umieszczenie części dzieci w ekskluzywnych zakładach wychowawczych we Francji, finansowanych ze szkatuły królewskiej.

We Francji był tylko trzy razy w życiu: w r.1778 odwożąc synów Napoleona i Józefa do instytutu w Autun oraz w 1783, jadąc z dziećmi Lucjanem i Elizą do szkół w Saint-Cyr. Za trzecim razem pojechał w listopadzie 1784 na proces do Montpellier, gdzie zmarł w lutym 1785 na raka żołądka.

Pochowany został w Montpellier, syn Lucjan przeniósł zwłoki około r. 1800 do Saint-Leu. W roku 1851 przeniesione zostały do Ajaccio, zaś po wybudowaniu przez Napoleona III Kaplicy Cesarskiej przy katedrze w Ajaccio (1861) złożone tam obok małżonki.

[edytuj] Dalsza rodzina

Siostra Karola Marii - Isabella Maria Buonaparte, poślubiła korsykańskiego szlachcica Ludwika Antoniego Ornano. Syn tej pary - hrabia Filip-Antoni d'Ornano, został później marszałkiem Francji i drugim mężem Marii Walewskiej.