Boston Celtics
Z Wikipedii
| Boston Celtics | |
| Konferencja | Eastern Conference |
| Dywizja | Atlantic Division |
| Założony | 1946 |
| Nazwy | Boston Celtics |
| Hala | TD Banknorth Garden |
| Miasto | Boston |
| Barwy | Zielono-Białe |
| Trener | Doc Rivers |
| Właściciel | Wycliffe Grousbeck |
| Maskotka | Lucky |
| Osiągnięcia | |
| Mistrzostwa NBA | 17: (1957, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1969, 1974, 1976, 1981, 1984, 1986, 2008) |
| Zwycięstwa w konferencji | 19: (1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1969, 1974, 1976, 1981, 1984, 1985, 1986, 1987, 2008) |
| Zwycięstwa w dywizji | 26: (1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1980, 1981, 1982, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1991, 1992, 2005, 2008) |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
| Strona domowa | |
Boston Celtics – Najbardziej utytułowany amerykański koszykarski klub grający w lidze NBA.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Prawie od początku istnienia (od 1950 r.) do 1966 r. drużyną kierował trener Arnold "Red" Auerbach. Za jego kadencji Celtics zdobył dziewięć tytułów mistrzowskich NBA, z czego osiem zostało wywalczonych rok po roku.
Pierwszy znaczącym posunięciem transferowym Auerbacha było pozyskanie w 1951 r. znakomitego rozgrywającego Boba Cousy. Kilka lat później oddał do St. Louis Hawks dwóch doświadczonych zawodników, Eda Macauleya i Cliffa Hagana, w zamian za prawo pierwszego wyboru w drafcie przed sezonem 1956-1957, zyskując w ten sposób 208-centymetrowego Bill Russella, grającego na pozycji centra. Auerbach zaangażował również K.C. Jonesa i Tommy'ego Heinsohna. Po roku korzystając z przysługującego Celtics wyboru w pierwszej rundzie draftu, dodał do ekipy obrońcę, Sama Jonesa. Z tymi zawodnikami Auerbach zdominował ligę w latach 60.
Po zakończeniu sezonu 1965-1966 Auerbach przekazał swoje obowiązki Russellowi, który stał się pierwszym w NBA czarnym głównym trenerem. Pod wodzą Russella, pełniącego przez trzy sezony podwójną rolę trenera i zawodnika, Boston Celtics wywalczyli mistrzostwo ligi jeszcze dwa razy. Dorobek ten powiększył się o dwa tytuły w latach 70, gdy trenerem był Heinson, a czołowymi zawodnikami John Havlicek i Dave Cowens.
Jednak bostończycy już w sezonie 1977-1978 uzyskali poniżej 50% zwycięstw. Wtedy Auerbach, mając prawo pierwszego wyboru w drafcie zdecydował się na Larry'ego Birda. Następne posunięcie Auerbacha polegało na dość skomplikowanym "handlu wymiennym" z Golden State Warriors. "Red" oddał im dwa prawa wyboru w drafcie za centra Roberta Parisha oraz wybór nr. 3, który został wykorzystany później na Kevina McHale'a. Auerbachowi udało się też pozyskać obrońców, Dennisa Johnona i Danny'ego Ainge. W tym składzie Celtics, pod wodzą Larry'ego Birda, pięciokrotnie walczyli wówczas w finałach NBA, trzy razy zdobywając mistrzostwo ligi.
W 1986, dwa dni po drafcie, umarł utalentowany Len Bias na skutek przedawkowania narkotyków, w 1992 kontuzja wyeliminowała z gry Larry'ego Birda, a w lecie 1993 zmarł nowy lider drużyny, Reggie Lewis. Te wydarzenia zapoczątkowały wielki kryzys w zespole. W 1997 Auerbach ściągnął do Bostonu trenera Ricka Pitino, który wcześniej pomógł wrócić do świetności New York Knicks, a następnie doprowadził drużynę uniwersytetu Kentucky do mistrzostwa uczelnianej ligi NCAA. Pitino dokonał gruntownej przebudowy Boston Celtics, angażując młodych graczy. Trzon zespołu tworzyli: dwaj utalentowani debiutanci – point guard Chauncey Billups (obecna gwiazda Pistons) i wszechstronny Ron Mercer, grający wcześniej w teamie uniwersytetu Kentucky, a także młodzi skrzydłowi Antoine Walker i Eric Williams oraz center Travis Knight. Niestety, duże rotacje kadrowe nie przyniosły efektów. Po rezygnacji Pitino w 2001 r., zespół prowadzili kolejno: Jim O'Brien, Danny Ainge i w końcu Doc Rivers, a zespół przechodził bezustanną przebudowę. Wskutek tego, największym sukcesem w ciągu ostatnich 15 lat był zaledwie finał konferencji w 2002 r.
W 2007 r. zmarł jeden z filarów zespołu, związany z Celtami od 1950 r., długoletni trener, a ostatnio prezydent klubu, Red Auerbach.
2007 r. przyniósł także największe pozytywne zmiany w składzie od lat. Do zespołu zaangażowano dwie wielkie gwiazdy: Kevina Garnetta i Raya Allena. Wraz z Paulem Pierce stanowią oni trzon nowych Celtów, których stawia się w gronie faworytów ligi w sezonie 2007-2008. O trafności transferów świadczy fakt, iż w sezonie zasadniczym Celtics odnieśli najwięcej zwycięstw w lidze (bilans 66-16) i zwyciężyli w finale swojej konferencji. Po raz pierwszy od 1987 r. Bostończycy wystąpili w finałach ligi. Zakończyli je zwyciężając Los Angeles Lakers w serii 4-2, w ostatnim szóstym meczu w swojej własnej hali - deklasując przeciwników 39 punktami (131-92). MVP finałów został ogłoszony Paul Pierce.
[edytuj] Zastrzeżone numery
- 00 Robert Parish, C, 1980-94
- 1 Walter A. Brown, właściciel 1946-65
- 2 Red Auerbach, Trener, 1950-66
- 3 Dennis Johnson, G, 1983-90
- 6 Bill Russell, C, 1956-69; Trener, 1966-69
- 10 Jo Jo White, G, 1969-79
- 14 Bob Cousy, G, 1950-63;
- 15 Tom Heinsohn, F, 1956-65; Trener, 1969-78;
- 16 Satch Sanders, F, 1960-73
- 17 John Havlicek, F, 1962-78
- 18 Jim Loscutoff, F, 1955-64
- 18 Dave Cowens, C, 1970-80; Trener, 1978-79
- 19 Don Nelson, F, 1965-76
- 21 Bill Sharman, G, 1951-61
- 22 Ed Macauley, C, 1950-56
- 23 Frank Ramsey, F, 1954-64
- 24 Sam Jones, G, 1957-69
- 25 K.C. Jones, G, 1958-67; Trener, 1983-88
- 31 Cedric Maxwell, F, 1977-85
- 32 Kevin McHale, F, 1980-93
- 33 Larry Bird, F, 1979-92
- 35 Reggie Lewis, G, 1987-93
- Mikrofon Johnny Most, 1953-90
[edytuj] Skład
| Boston Celtics Skład |
||||
| Trener: Doc Rivers | ||||
| SG | 20 |  |
Ray Allen | (Connecticut) |
| SG | 42 | |
Tony Allen | (Oklahoma State) |
| F-C | 93 | |
P.J. Brown | (Louisiana) |
| G | 28 | |
Sam Cassell | (Florida) |
| PF | 11 | |
Glen Davis | (Louisiana) |
| PF | 5 | |
Kevin Garnett | (Farragut Academy HS) |
| PG | 50 | |
Eddie House | (Arizona) |
| C | 43 | |
Kendrick Perkins | (Beaumont) |
| SF | 34 | |
Paul Pierce | (Kansas) |
| C | 66 | |
Scott Pollard | (Kansas) |
| SF | 41 | |
James Posey | (Xavier) |
| PF | 0 | |
Leon Powe | (California) |
| PG | 13 | |
Gabe Pruitt | (Southern California) |
| PG | 9 | |
Rajon Rondo | (Kentucky) |
| SF | 44 | |
Brian Scalabrine | (USC) |
| (FA) - Free Agent | Boston Celtics | |||
[edytuj] Linki zewnętrzne
Atlantic Division: Boston Celtics • New Jersey Nets • New York Knicks • Philadelphia 76ers • Toronto Raptors
Central Division: Chicago Bulls • Cleveland Cavaliers • Detroit Pistons • Indiana Pacers • Milwaukee Bucks
Southeast Division: Atlanta Hawks • Charlotte Bobcats • Miami Heat • Orlando Magic • Washington Wizards
Northwest Division: Denver Nuggets • Minnesota Timberwolves • Portland Trail Blazers • Seattle SuperSonics • Utah Jazz
Pacific Division: Golden State Warriors • Los Angeles Clippers • Los Angeles Lakers • Phoenix Suns • Sacramento Kings
Southwest Division: Dallas Mavericks • Houston Rockets • Memphis Grizzlies • New Orleans Hornets • San Antonio Spurs
Inne o NBA: Finały NBA • NBA All-Star Game • NBA Draft • D-League • WNBA
6 Russell • 14 Cousy • 15 Heinsohn • 16 Nichols • 17 Phillip • 18 Loscutoff • 19 Risen • 20 Hemric • 21 Sharman • 23 Ramsey • 29 Tsioropoulos • Trener Auerbach
6 Russell • 14 Cousy • 15 Heinsohn • 16 Swain • 17 Conley • 18 Loscutoff • 21 Sharman • 23 Ramsey • 24 S. Jones • 25 K.C. Jones • 29 Tsioropoulos • Trener Auerbach
6 Russell • 14 Cousy • 15 Heinsohn • 16 Richter • 17 Conley • 18 Loscutoff • 19 King • 20 Guarilia • 21 Sharman • 23 Ramsey • 24 S. Jones • 25 K.C. Jones • Trener Auerbach
6 Russell • 14 Cousy • 15 Heinsohn • 16 Sanders • 17 Conley • 18 Loscutoff • 20 Guarilia • 21 Sharman • 23 Ramsey • 24 S. Jones • 25 K.C. Jones • Trener Auerbach
4 Braun • 6 Russell • 14 Cousy • 15 Heinsohn • 16 Sanders • 18 Loscutoff • 20 Guarilia • 21 Phillips • 23 Ramsey • 24 S. Jones • 25 K.C. Jones • Trener Auerbach
4 Lovellette • 6 Russell • 12 Swartz • 14 Cousy • 15 Heinsohn • 16 Sanders • 17 Havlicek • 18 Loscutoff • 20 Guarilia • 23 Ramsey • 24 S. Jones • 25 K.C. Jones • Trener Auerbach
4 Lovellette • 6 Russell • 12 Naulls • 15 Heinsohn • 16 Sanders • 17 Havlicek • 18 Loscutoff • 20 Siegfried • 21 McCarthy • 23 Ramsey • 24 S. Jones • 25 K.C. Jones • Trener Auerbach
4 Ward • 5 Thompson • 6 Russell • 11 Counts • 12 Naulls • 15 Heinsohn • 16 Sanders • 17 Havlicek • 20 Siegfried • 21 Bonham • 24 S. Jones • 25 K.C. Jones • 34 Nordman • Trener Auerbach
5 Thompson • 6 Russell • 11 Counts • 12 Naulls • 12 Watts • 16 Sanders • 17 Havlicek • 18 Sauldsberry • 19 Nelson • 20 Siegfried • 21 Bonham • 24 S. Jones • 25 K.C. Jones • 28 Green • Trener Auerbach
6 Russell • 11 Graham • 12 Thacker • 16 Sanders • 17 Havlicek • 18 Howell • 19 Nelson • 20 Siegfried • 24 S. Jones • 26 Weitzman • 27 J. Jones • 28 Embry • Grający trener Russell
6 Russell • 7 Bryant • 11 Graham • 12 Chaney • 16 Sanders • 17 Havlicek • 18 Howell • 19 Nelson • 20 Siegfried • 24 Jones • 26 Johnson • 28 Barnes • Grający trener Russell
7 Williams • 10 White • 12 Chaney • 17 Havlicek (MVP Finałów) • 18 Cowens • 19 Nelson • 20 Hankinson • 29 Finkel • 32 Downing • 33 Kuberski • 35 Silas • 44 Westphal • Trener Heinsohn
10 White (MVP Finałów) • 11 Scott • 17 Havlicek • 18 Cowens • 19 Nelson • 27 Stacom • 30 McDonald • 31 Boswell • 32 Searcy • 33 Kuberski • 34 Ard • 35 Silas • 42 Anderson • Trener Heinsohn
00 Parish • 7 Archibald • 20 Kreklow • 30 Carr • 31 Maxwell (MVP Finałów) • 32 McHale • 33 Bird • 40 Duerod • 42 Ford • 43 Henderson • 45 Fernsten • 53 Robey • Trener Fitch
00 Parish • 3 Johnson • 8 Wedman • 28 Buckner • 30 Carr • 31 Maxwell • 32 McHale • 33 Bird (MVP Finałów) • 40 Clark • 43 Henderson • 44 Ainge • 50 Kite • Trener Jones
00 Parish • 3 Johnson • 5 Walton • 8 Wedman • 11 Vincent • 12 Sichting • 32 McHale • 33 Bird (MVP Finałów) • 34 Carlisle • 44 Ainge • 45 Thirdkill • 50 Kite • Trener Jones
