Cleveland Cavaliers

Z Wikipedii

Cleveland Cavaliers
Konferencja	Konferencja Wschodnia
Dywizja	Central Division
Założony	1970
Nazwy	Cleveland Cavaliers (1970-)
Hala	Quicken Loans Arena
Miasto	Cleveland (Ohio)
Barwy	Czerwone wino, złoty, morski, biały
Trener	Mike Brown
Właściciel	Dan Gilbert, David Katzman, Usher Raymond, Gordon Gund
Maskotka	Moondog
Osiągnięcia
Mistrzostwa NBA	0
Zwycięstwa w konferencji	1: (2007)
Zwycięstwa w dywizji	1: (1976)
[www.cavs.com Strona domowa]

Cleveland Cavaliers (znani także jako Cavs) są zawodową drużyną koszykarską mającą swoją siedzibę w Cleveland. Zaczęli grać w National Basketball Association (NBA) w 1970, zdobyli także swoje pierwsze mistrzostwo konferencji wschodniej w 2007.

Spis treści 1 Historia 1.1 1970–1980: Wczesne nadzieje 1.2 1980–1983: Lata rządów Stepiena 1.3 1983–1993: Nowy wygląd 1.4 1993–2003: Długa szamotanina 1.5 2003–obecnie: Era LeBrona Jamesa 2 Areny 2.1 Galeria sław 2.2 Zastrzeżone numery 2.3 Aktualny skład 3 Trenerzy 3.1 Rekordzisci drużyny 3.1.1 Kariera 3.1.2 Sezon (średnio na mecz) 3.2 Indywidualne nagrody 3.3 Weekend gwiazd NBA 3.4 Uczestnicy meczu gwiazd 3.4.1 Uczestnicy konkursu rzutów za trzy (zajęte miejsce) 3.4.2 Uczestnicy konkursu wsadów (zajęte miejsce) 3.4.3 Uczestnicy konkursu umiejętności (zajęte miejsce) 3.4.4 Uczestnicy meczu debiutantów 3.4.5 Uczestnicy konkursu par mieszanych (zajęte miejsce) 4 Linki

[edytuj] Historia

[edytuj] 1970–1980: Wczesne nadzieje

Cavaliers zaczęli grać w NBA w 1970, w hali Cleveland Arena pod wodzą trenera Billa Fitcha, osiągając najgorszy wynik w lidze 15–67. Drużyna miała być budowana wokół numeru jeden draftu z roku 1971 Austina Carra, który był znakomitym strzelcem na uczelni Notre Dame, jednakże Carr doznał kontuzji nogi na początku kariery co nie pozwoliło mu zostać świetnym zawodnikiem zawodowym.

Następne sezony pokazały, że Cavaliers poprawili swoje wyniki na boisku dzięki grze utalentowanych zawodników takich jak Bingo Smith, Jim Chones, Jim Cleamons i Dick Snyder. Cleveland poprawili swój wynik na 23–59 w sezonie 1971-72, w sezonie 1972-73 osiągnęli wynik 32–50 i osiągając mały krok wstecz w sezonie 1973-74 kiedy uzyskali wynik 29–53. W 1974 Cavaliers przenieśli się do nowej hali Richfield Coliseum mieszczącej się na przedmieściach Cleveland. W sezonie 1974-75 Cavaliers ukończyli sezon tuż za play-off z wynikiem 40–42.

W sezonie 1975-76 Cavaliers grali w składzie z Carrem, Smithem, Chonesem, Snyderem i nowym zawodnikiem Nate Thurmondem. Fitch pomógł zdobyć drużynie tytuł mistrza dywizji i kończąc sezon z wynikiem 49–33. Fitch zdobył wtedy tytuł trenera roku wprowadzając Cavs do ich pierwszych play-off.

Cavs wygrali w pierwszej rundzie z Washington Bullets 4–3, dzięki wielu rzutom w ostatnich minutach. Mecze te były znane jako “Cud z Richfield”. Jednakże z powodu kontuzji Jima Chonesa Cavaliers przegrali w finale konferencji z Boston Celtics.

Cleveland wygrało 43 mecze w następnych dwóch sezonach (1976-77 i 1977-78), ale odpadali we wczesnych fazach play-off. Kiedy w sezonie 1978-79 uzyskali wynik 30–52, Fitch zrezygnował ze stanowiska trenera drużyny. W sezonie 1979-80, kiedy następcą Fitcha na stanowisku trenera został Stan Albeck, Cavs osiągnęli wynik 37–45.

[edytuj] 1980–1983: Lata rządów Stepiena

W 1980 nowym właścicielem drużyny został Ted Stepien. Nowy właściciel zatrudniał i zwalniał wielu trenerów, a także kupował słabych zawodników i wybierał nienajlepszych zawodników w drafcie. W efekcie złych decyzji Stepiena drużyna straciła wiele wyborów w pierwszej rundzie draftu.

Na początku swoich rządów Stepien chciał zmienić nazwę drużyny na "Ohio Cavaliers", tak aby mogła rozgrywać swoje mecze w Buffalo, Nowym Jorku i Pittsburgu. Stworzył także piosenkę bojową w rytm polki.

Chaos w drużynie Cavaliers odbijał się w wynikach na boisku. W sezonie 1980-81 (pierwszym w wykonaniu Stepiena jako właściciela) drużyna uzyskała wynik 28–54, natomiast rok później wynik brzmiał już 15–67. W sezonie 1981-82 drużyna przegrała 19 ostatnich meczów w sezonie, a na starcie nowego przegrała 5 pierwszych spotkań co jest najdłuższą serią przegranych spotkań pod rząd w historii NBA. Chociaż drużyna poprawiła swoje wyniki (23-59) na mecze przychodziło tylko 3,900 kibiców, do hali która mogła pomieścić więcej niż 20,000. Stepien zagroził, że przeniesie drużynę do Toronto i zmieni jej nazwę na Toronto Towers, lecz bracia George i Gordon Gund odkupili drużynę i zdecydowali pozostawić drużynę w Cleveland (w 1993 Toronto będzie miało drużynę, która będzie się nazywać Toronto Raptors.) Dwa lata później Gundowie zmienili kolory koszulek z czerwonych i złotych na pomarańczowo-czerwono-niebieskie.

[edytuj] 1983–1993: Nowy wygląd

W 1986 drużyna zakupiła lub pozyskała z draftu Brada Daugherty, Marka Price, Rona Harpera i Larry'ego Nance. Tych czterech zawodników (dopóki Harper nie został sprzedany do Los Angeles Clippers w 1989 w zamian za prawa do [[Danny Ferry]|Danny'ego Ferry]]) utworzyło trzon drużyny. Pod wodzą trenera Lenny'ego Wilkensa Cleveland osiągnęło play-off osiem razy w ciągu dziewięciu sezonów, w tym w ciągu trzech sezonów udało im się uzyskać ponad 50 zwycięstw..

W 1989 Cavs trafili w pierwszej rundzie play-off na Chicago Bulls. W czwartym meczu z serii do trzech zwycięstw Cleveland pokonali Chicago po dogrywce 108–105 i wyrównali serię na 2–2. Ostatni mecz był rozgrywany w Cleveland. Trzy sekundy przed końcem spotkania Cavaliers prowadziło jednym punktem. W ostatniej akcji piłkę otrzymał Michael Jordan, który trafił do kosza mimo że próbował go powstrzymać Craig Ehlo. Ten fantastyczny rzut przeszedł do historii jako "The Shot". Największym osiągnięciem w tym okresie był sezon 1991-92, kiedy to w osiągnęli wynik 57–25 i awansowali do finału konferencji gdzie przegrali z Chicago Bulls 4–2.

[edytuj] 1993–2003: Długa szamotanina

Kiedy kariery zakończyli Nance, Daugherty i Price, drużyna nie była w stanie dobrze pokazać się w play-off. Po sezonie 1992-93, kiedy Cavaliers uzyskali wynik 54-28 w sezonie zasadniczym lecz przegrali we wczesnej fazie play-off, ówczesny trener Wilkens przeszedł do Atlanta Hawks.

W sezonie 1993-94 trenerem drużyny został Mike Fratello. Pod jego wodzą Cavaliers zostało jedną z najlepszych broniących drużyn w NBA, a ich głównym zawodnikiem był rozgrywający Terrell Brandon. Chociaż Cavs reguralnie awansowali do play-off to nie udawało im się przejść pierwszej rundy.

W 1994 Cavs przenieśli się do Gund Arena, która mogła pomieścić 20,562 kibiców. Arena ta była także miejscem rozgrywania meczu gwiazd w 1997.

Niestety, nawet tacy zawodnicy jak Shawn Kemp i Žydrūnas Ilgauskas nie zapewnili drużynie sukcesów. Fratello został zwolniony w czasie sezonu 1998-99.

[edytuj] 2003–obecnie: Era LeBrona Jamesa

Po sezonie 2002-03, który był kolejnym niepowodzeniem Cavaliers, dostali pierwszy numer w drafcie w 2003. Cleveland zdecydowali się na wybranie gwiazdy szkoły średniej - LeBrona Jamesa. W 2003 drużyna zmieniła także kolory koszulek z pomarańczowo-czerwono-niebieskich z powrotem na czerwono-złote.

James był uznawany za gracza, który w przyszłości wniesie wiele dobrego do gry swojej drużyny. Sezon 2003-04 zapowiadał się bardzo dobrze dla Cavaliers, a James zdobył miano najlepszego pierwszoroczniaka w NBA.

Nadzieje były nawet większe w sezonie 2004-05, kiedy to James stał się supergwiazdą ligi poprawiając swoje wyniki w zdobytych punktach, skuteczności, liczby asyst i zbiorek. Pomimo straty Carlosa Boozera z powodu kontrowersyjnego zajścia, James stworzył trzon drużyny z Zydrunasem Ilgauskasem i Drew Goddenem. Po obiecującym początku sezonu końcówka nie była tak udana i Cleveland nie awansowała do play-off, zajmując 8 miejsce razem z New Jersey Nets i przegrywając dodatkowy mecz. Wyniki te spowodowały zwolnienie trenera drużyny Paula Silasa i menadżera Johna Paxsona.

Okres po sezonie 2004-05 był dla Cavaliers czasem wielu zmian. Nowym właścicielem drużyny został Dan Gilbert, nowym trenerem Mike Brown, a nowym menadżerem został były zawodnik Danny Ferry. W sezonie 2005-06 Cavaliers awansowali do play-off po raz pierwszy od sezonu 1997-98. Po zwycięstwie w pierwszej rundzie z Washington Wizards, przegrywali już 2–0 z Detroit Pistons w drugiej rundzie, aby wygrać trzy kolejne spotkania i wyjść na prowadzenie w serii. Jednakże przegrali zacięty szósty mecz u siebie, a następnie ponieśli porażkę w siódmym, decydującym meczu 79–61. Cavaliers ustanowili dwa rekordy w tym meczu: najmniejsza liczba punktów zdobyta w meczu (61) i najmniejsza liczba punktów zdobyta w jednej połowie (23).

W 2007 Cavs kontynuowali pasmo sukcesów uzyskując wynik 50-32 i awansując do play-off z drugiego miejsca, co pozwalało im mieć przewagę swojego parkietu aż do finału konferencji. Cavaliers wygrali w pierwszej rundzie 4-0 i było to ich pierwsze zwycięstwo do zera w historii. W drugiej rundzie Cleveland zmierzyło się z New Jersey Nets, których pokonali 4-2. W ostatnim spotkaniu, wygranym 88-72, James zdobył 23 punkty, 8zbiórek i 8 asyst.

Cavaliers zmierzyli się z Pistons po raz drugi z rzędu w play-off, tym razem w finale konferencji. Po przegraniu dwóch spotkań w Detroit, Cleveland znów wyszło na prowadzenie 3-2, tak samo jak w ubiegłym roku, ale tym razem Cavaliers wyeliminowali Pistons po sześciu spotkaniach i zostali dopiero trzecią drużyną, która w finale konferencji przegrywając 0-2 awansowała do finału NBA. W ostatnim spotkaniu debiutant Daniel "Boobie" Gibson zdobył najwięcej punktów w karierze, 31. Finał NBA był krótką przygodą, ponieważ przegrali gładko 4-0 z San Antonio Spurs.

W sezonie 2007/2008 drużyna Cleveland Cavaliers dotarła do półfinału konferencji wschodniej, gdzie uległa zespołowi Boston Celtics, ale dopiero po siódmym spotkaniu w Bostonie, w którym świetnie zaprezentował się LeBron James, zdobywając 45 punktów. Jednak nie pozwoliło to drużynie ze stanu Ohio przechylić szali na swoja stronę. Wynik siódmego spotkania - 92-97.

[edytuj] Areny

Cleveland Arena (1970–1974)

Coliseum at Richfield (1974–1994)

Quicken Loans Arena (1994–obecnie)

[edytuj] Galeria sław

• Nate Thurmond- wprowadzony w 1985 (zawodnik 1975-1977)
• Walt Frazier - wprowadzony w 1987 (zawodnik 1977-1980)
• Lenny Wilkens- wprowadzony jako gracz w 1989 i jako trener w 1998 (zawodnik 1972-1974 i trener 1986-1993)
• Chuck Daly- wprowadzony w 1994 (trener 1981-1982)
• Wayne Embry wprowadzony w 1999 (menadżer 1986-1999)

[edytuj] Zastrzeżone numery

• 7 Bingo Smith 1970–79
• 22 Larry Nance 1988–94
• 25 Mark Price 1986–95
• 34 Austin Carr 1971–80
• 42 Nate Thurmond 1975–77
• 43 Brad Daugherty 1986–94

[edytuj] Aktualny skład

Cleveland Cavaliers Skład
C	41		Lance Allred	2.11 m	113 kg
SG	33		Davin Brown	1.96 m	95 kg
PG	1		Daniel Gibson	1.88 m	86 kg
C	11		Žydrūnas Ilgauskas	2.21 m	118 kg
SF	23		LeBron James	2.03 m	109 kg
PG	19		Damon Jones	1.91 m	86 kg
C	27		Dwayne Jones	2.11 m	114 kg
G/F	3		Sasha Pavlovic	2.01 m	95 kg
PF	32		Joe Smith	2.08 m	102 kg
PG	20		Eric Snow	1.91 m	93 kg
G/F	10		Wally Szczerbiak	2.01 m	111 kg
G	12		Billy Thomas	1.96 m	100 kg
F/C	17		Anderson Varejao	2.08 m	109 kg
F/C	4		Ben Wallace	2.06 m	109 kg
PG	13		Delonte West	1.91 m	82 kg

[edytuj] Trenerzy

Bill Fitch 1970–1979 Stan Albeck 1979-1980 Bill Musselman 1980-1981 Don Delaney 1980–1982 Bob Kloppenburg 1981-1982 Chuck Daly 1981-1982 Bill Musselman 1981-1982 Tom Nissalke 1982–1984 George Karl 1984–1986

Gene Littles 1985-1986 Lenny Wilkens 1986–1993 Mike Fratello 1993–1999 Randy Wittman 1999–2001 John Lucas 2001–2003 Keith Smart 2003 Paul Silas 2003–2005 Brendan Malone 2005 Mike Brown 2005–Obecnie

[edytuj] Rekordzisci drużyny

[edytuj] Kariera

• Najwięcej meczów – Danny Ferry (723)
• Najwięcej minut – Hot Rod Williams (20,802)
• Najwięcej trafionych rzutów – Austin Carr (4,272)
• Najwięcej oddanych rzutów – Austin Carr (9,480)
• Najwięcej trafionych rzutów za 3 – Mark Price (802)
• Najwięcej oddanych rzutów za 3 – Mark Price (1,960)
• Najwięcej trafionych rzutów osobistych – Brad Daugherty (2,741)
• Najwięcej oddanych rzutów osobistych – Brad Daugherty (3,670)
• Najwięcej zbiórek w ataku – Žydrūnas Ilgauskas (2,065)
• Najwięcej zbiórek w obronie – Brad Daugherty (4,020)
• Najwięcej zbiórek – Brad Daugherty (5,227)
• Najwięcej asyst – Mark Price (4,206)
• Najwięcej przechwytów – Mark Price (734)
• Najwięcej bloków – Hot Rod Williams (1,200)
• Najwięcej strat – Brad Daugherty (1,511)
• Najwięcej fauli – Zydrunas Ilgauskas (2,225)
• Najwięcej punktów – LeBron James (10,689)

[edytuj] Sezon (średnio na mecz)

• Najwięcej minut – LeBron James (41.4748)
• Najwięcej trafionych rzutów – LeBron James (9.6303)
• Najwięcej oddanych rzutów – LeBron James (21.0042)
• Najwięcej trafionych rzutów za 3 – Dan Majerle (1.7805)
• Najwięcej oddanych rzutów za 3 – Dan Majerle (5.0488)
• Najwięcej trafionych rzutów osobistych – LeBron James (5.9874)
• Najwięcej oddanych rzutów osobistych – LeBron James (8.0252)
• Najwięcej zbiórek w ataku – Žydrūnas Ilgauskas (3.1772)
• Najwięcej zbiórek w obronie – Cliff Robinson (8.1056)
• Najwięcej zbiórek – Rick Roberson (11.952)
• Najwięcej asyst – Andre Miller (8.2245)
• Najwięcej przechwytów – Ron Harper (2.3246)
• Najwięcej bloków – Larry Nance (2.5104)
• Najwięcej strat – Shawn Kemp (3.3775)
• Najwięcej fauli – [James Edwards]] (4.4348)
• Najwięcej punktów – LeBron James (26.5)

[edytuj] Indywidualne nagrody

Debiutant roku LeBron James – 2004 Trener roku Bill Fitch – 1976 Trener miesiąca George Karl - Luty 1985 Lenny Wilkens - Kwiecień 1988, Grudzień 1988, Luty 1993 Mike Fratello - Grudzień 1994, Grudzień 1995 Mike Brown – Styczeń 2008 Pierwsza drużyna debiutantów Austin Carr – 1972 Dwight Davis – 1973 Brad Daugherty – 1987 Ron Harper – 1987 John Williams – 1987 Brevin Knight – 1998 Zydrunas Ilgauskas – 1998 Andre Miller – 2000 LeBron James – 2004 Druga drużyna debiutantów Terrell Brandon – 1992 Cedric Henderson – 1998 Derek Anderson – 1998 Chris Mihm – 2001 Carlos Boozer – 2003

Pierwsza drużyna NBA Mark Price – 1993 LeBron James – 2006, 2008 Druga drużyna NBA LeBron James – 2005, 2007 Trzecia drużyna NBA Mark Price – 1989, 1992, 1994 Brad Daugherty – 1992 Pierwsza drużyna NBA w obronie Larry Nance – 1989 Druga drużyna NBA w obronie Jim Cleamons – 1976 Jim Brewer – 1976, 1977 Larry Nance – 1992, 1993 Bobby Phills – 1996 Gracz miesiąca LeBron James – Listopad 2004, Styczeń 2005, Listopad 2005, Marzec 2006, Marzec 2007, Styczeń 2008, Luty 2008

[edytuj] Weekend gwiazd NBA

[edytuj] Uczestnicy meczu gwiazd John Johnson - 1971, 1972 Butch Beard - 1972 Lenny Wilkens - 1973, 1989 (Trener) Austin Carr - 1974 Campy Russell - 1979 Mike Mitchell - 1981 Brad Daugherty - 1988, 1989, 1991, 1992, 1993 Larry Nance - 1989, 1993 Mark Price - 1989, 1992, 1993, 1994 Tyrone Hill - 1995 Terrell Brandon - 1996, 1997 Shawn Kemp - 1998 Žydrūnas Ilgauskas - 2003, 2005 LeBron James - 2005, 2006 (MVP spotkania), 2007, 2008 (MVP spotkania) [edytuj] Uczestnicy konkursu rzutów za trzy (zajęte miejsce) Mark Price - 1988 (5), 1990 (7), 1993 (1), 1994 (1) Craig Ehlo - 1990 (5), 1992 (6) Bob Sura - 2000 (8) Wesley Person - 2002 (2) Damon Jones - 2007 (5) Daniel Gibson - 2008 (2)

[edytuj] Uczestnicy konkursu wsadów (zajęte miejsce) Roy Hinson - 1986 (7) Ron Harper - 1987 (5), 1989 (7) Bob Sura - 1997 (5) [edytuj] Uczestnicy konkursu umiejętności (zajęte miejsce) LeBron James - 2006 (2), 2007 (3) [edytuj] Uczestnicy meczu debiutantów Chris Mills - 1994 Bob Sura - 1996 Vitaly Potapenko - 1997 Žydrūnas Ilgauskas - 1998 (MVP spotkania) Brevin Knight - 1998 Cedric Henderson - 1998 Andre Miller - 2000 (D), 2001 (S) Chris Mihm - 2002 (S) Carlos Boozer - 2003 (D), 2004 (S) Dajuan Wagner - 2003 (D) LeBron James - 2004 (D), 2005 (S) Daniel Gibson - 2008 (S, MVP spotkania) D - Debiutaci S - Drugoroczniacy [edytuj] Uczestnicy konkursu par mieszanych (zajęte miejsce) Wesley Person razem z Michelle Edwards - 1998 (7) Trajan Langdon razem z Eva Nemcova - 2001 (2)

[edytuj] Linki

• Cavaliers na stronie NBA
• CavsNews.com: Wiadomości o Cavaliers
• Wiadomości o Cavaliers
• Historia Cavaliers
• Historia Cavaliers
• Nieoficjalna strona Cleveland Cavaliers w Polsce