Boimka dwurzędowa

Z Wikipedii

Boimka dwurzędowa
Kwiatostan
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	jednoliścienne
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Rodzaj	boimka
Gatunek	boimka dwurzędowa
Nazwa systematyczna
Oreochloa disticha (Wulfen) Link
Synonimy
Sesleria disticha Pers.
Galeria zdjęć i grafik

Boimka dwurzędowa (Oreochloa disticha) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wiechlinowatych. Endemit zachodniokarpacki – poza Karpatami nigdzie na świecie nie występuje. W Tatrach jest rośliną pospolitą.

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój

Roślina wieloletnia tworząca gęste, niewysokie kępy.

Łodyga

Gładkie (tylko pod samym kwiatostanem jest szorstkie) i bardzo cienkie źdźbło o wysokości 10-30 cm. Jest w ogóle nieulistnione.

Liście

Wyrastają wyłącznie z korzeni, tworząc przy ziemi gęstą kępę. Są około dwa razy krótsze od źdźbła, wąskie i szydlasto zakończone. Mają sinozielony kolor i ich blaszka liściowa jest zwinięta, a nasady okryte są obumarłymi liśćmi. Są silnie zrośnięte z korzeniami, tak, że kępa jest trudna do wyrwania.

Kwiaty

Zebrane są w kłosopodobne kwiatostany na szczycie łodyg. Nie są to jednak kłosy, lecz silnie zbite wiechy. Tworzą na osi źdźbła dwa rzędy (stąd nazwa gatunkowa rośliny). Kłoski w każdym z rzędów leżą na jednej płaszczyźnie i skierowane są w jedną stronę, na zewnątrz źdźbła. Kłoski składają się z 3-4 kwiatów osłoniętych dwoma plewami. Kwiaty składają się z jednego słupka, trzech pręcików i dwóch plew. Słupki mają nitkowato-piórkowate znamiona. Kwiaty nie zakwitają równocześnie, lecz stopniowo. Kłoski wybarwione są pasiasto na kolor zielony i fioletowoszary. Roślina kwitnie od lipca do sierpnia, wydając podczas kwitnienia delikatny zapach. Jest wiatropylna.

Owoc

Ziarniaki.

Korzeń

Silnie związany z podłożem. Dzięki temu boimka dobrze utrzymuje glebę na stromych zboczach gór, zapobiegając erozji.

Biotop, wymagania

Roślina typowo górska, orofit. W Tatrach występuje powyżej górnego regla, w piętrze kosówki, piętrze hal i turni, aż po szczyt Gerlachu. Głównie na podłożu granitowym. Wraz z sitem skuciną tworzy wysokogórski zespół muraw. To właśnie te rośliny, często przebarwiające się na czerwono nadają Czerwonym Wierchom kolor. Boimka jest bardzo wytrzymała na mróz i wiatr, nawet w warunkach bezśnieżnych wytrzymuje silne mrozy. Jest też wytrzymała na suszę, gromadząc rosę nocną w gęstych kępkach liści. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Juncetea trifidi.

[edytuj] Zobacz też

Rośliny tatrzańskie.

[edytuj] Bibliografia