Anemogamia
Z Wikipedii
Anemogamia, wiatropylność – zapylenie kwiatów przez wiatr. Taki rodzaj zapylenia występuje u wielu drzew, np. u leszczyny, topoli, sosny, a także u traw, oraz niektórych innych roślin. U traw pręciki na długich nitkach pręcikowych wystają na zewnątrz kłosa. U wielu roślin wiatropylnych, w tym u większości drzew, kwiaty rozwijają się wcześniej niż liście (proanthia), co zwiększa szanse na zapylenie.
Kwiaty roślin wiatropylnych mają prostą budowę, są bezwonne i nie posiadają miodników, nie muszą bowiem zwabiać owadów. Są też z reguły drobne i niepozorne. Wytwarzają za to bardzo dużo lekkiego pyłku, który łatwo wysypuje się z pylników. W jednym kłosie żyta jest ich aż 42 mln. U niektórych roślin z rodziny pokrzywowatych pyłek jest mechanicznie wyrzucany z pylników w czasie ich gwałtownego rozprostowywania się. Słupki w kwiatach roślin wiatropylnych mają duże znamiona, często podzielone lub piórkowate, by łatwiej mogły wychwycić pyłek. Często pokryte są lepką substancją ułatwiającą przyklejenie się ziaren pyłku.
Rośliny tego samego gatunku często znajdują się w dużej odległości od siebie. Aby więc doszło do zapylenia krzyżowego niezbędne jest, by pyłek mógł jak najdłużej utrzymywać się w powietrzu i aby był odporny na niekorzystne warunki atmosferyczne. Dobrym przykadem jest tu pyłek sosny, u którego w każdym ziarnie pyłku znajdują się dwie komory powietrzne.
