Bitwa na polach Celebrantu

Z Wikipedii

Bitwa na polach Celebrantu – fikcyjna bitwa ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Bitwa ta jest jedną z batalii należących do historii Śródziemia, nie mających miejsca w czasie akcji Władcy pierścieni. Wspominają o niej bohaterowie tej powieści. Informacje na jej temat znajdują się też w Dodatkach do trzeciego tomu powieści oraz w Niedokończonych opowieściach.
Plan jej przebiegu przedstawiła na jednej z map Karen Wynn Fonstad w swoim Atlasie Śródziemia.

W angielskim oryginale – Battle of the Field of Celebrant
Przekład Marii Skibniewskiej – bitwa na polach Celebrantu (Kelebrantu)^[1]
Przekład Jerzego Łozińskiego – bitwa na polach Kelebrantu
Przekład Marii i Cezarego Frąców – bitwa na polach Celebrantu

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Bitwa na polach Celebrantu – bitwa stoczona 15 kwietnia 2510 roku Trzeciej Ery^[2] na polach Celebrantu, pomiędzy dzikimi ludźmi ze wschodu znanymi jako Balchotchowie, orkami, a wojskami Gondoru i wspierającymi ich Éothéodami.

Za rządów namiestnika Ciriona, Gondor atakowany był przez Balchothów. Gondorczycy nie potrafili sobie z nimi poradzić. Gdy Cirion dowiedział się o planowanej przez nich inwazji na prowincję Calenardhon, wysłał do Eorla Młodego, władcy Éothéodów, gońców z prośbą o pomoc. Nie miał jednak wielkiej nadziei, że jego wysłannicy zdołają przekazać wiadomość, bowiem musieli przebyć tereny kontrolowane przez wroga. Sam zmobilizował niewielką armię (liczącą zapewne kilka tysięcy ludzi) i ruszył do Calenardhonu, by bronić linii rzeki Anduiny przed spodziewanym atakiem.

Było jednak za późno – w tym czasie Balchothowie (najpewniej w liczbie kilkunastu tysięcy wojowników) przekroczyli już za pomocą wielu łodzi i tratew Wielką Rzekę i łatwo zdobyli forty strzegące Anduiny. Maszerującej armii Ciriona odcięli drogę odwrotu na południe. W toku zaciętej walki Gondorczycy zostali zepchnięci przez nich nad rzekę Limlight. Wtedy to, być może w wyniku ustalonego wcześniej planu, na ich tyły uderzyła banda orków z Gór Mglistych (kilkutysięczna ?). Wojska Gondoru musiały cofnąć się nad Anduinę, gdzie zostały okrążone. Otoczna armia nie miała szans na wygraną, lecz właśnie w tym momencie niespodziewanie nadciągnęła odsiecz – Eorl na czele 7000 jeźdźców (i kilkuset konnych łuczników) przeprawił się przez Płycizny i uderzył na tyły Balchothów oraz orków. Losy bitwy odmieniły się błyskawicznie, a wrogowie zaczęli uciekać w popłochu, ścigani przez Éothéodów, którzy wkrótce całkiem ich wybili.

Bitwa na polach Celebrantu była jedną z ważniejszych bitew Trzeciej Ery, zwłaszcza dla Gondoru, który został ocalony przed podbojem Balchothów. W podzięce Cirion oddał Éothédom Calenardhon, nazwany później Rohanem, zyskując sobie wiernych sojuszników.

[edytuj] Przypisy

↑ Ta forma występuje w starych wydaniach Władcy pierścieni.
↑ Wedle kalendarza stosowanego ówcześnie w Śródziemiu (tzw. Kalendarz Namiestników) był to dzień 15 miesiąca Víressë (hobbici zwali go Astron). Jedynie z grubsza odpowiada on naszemu kwietniowi, bowiem ten kalendarz nie jest tożsamy z naszym.
Data ta podana jest w Niedokończonych opowieściach (cześć III Trzecia Era, tekst Cirion i Eorl. Przyjaźń Gondoru z Rohanem), jako moment przybycia Eorla do przepraw przez Anduinę. Zapewne tego samego dnia jego wojska włączyły się do toczonej już bitwy.