Éothéodzi

Z Wikipedii

Éothéodzi - fikcyjny lud zamieszkujący Śródziemie, świat wykreowany przez J. R. R. Tolkiena.

Éothéodzi był to lud spokrewniony z Trzecim Rodem Edainów, pierwotnie zamieszkujący tereny między Samotną Skałą a Gladden. Teren ten jednak okazał się jednak dla nich zbyt mały, i za panowania króla Frumgara na wieść o upadku Angmaru wyemigrowali na północ w 1977TE i osiedlili się między Górami Mglistymi, Górami Szarymi a Mroczną Puszczą i nazwali ten kraj Éothéodem.

Stolicą Éothéodu był Framsburg, nazwany tak na cześć króla Frama, syna Frumgmara, który zabił smoka Scathę. Synem Frama był Léod, który został zabity przez pierwszego z Mearasów, Felarófa podczas próby poskromienia go. Jego syn, Eorl, zwany Młodym poskromił konia, który odtąd wiernie mu służył.

W roku 2510 Namiestnik Gondoru, Cirion poprosił króla Eorla o pomoc podczas najazdu Balcothów. Eorl odpowiedział na wezwanie i wyruszył na pomoc Gondorowi wraz z większością jeźdźców, zostawiając jedynie skromną liczbę dla ochrony mieszkańców Éothéodu. Éothéodzi przybyli do Gondoru w idealnym momencie i wspomogli armię Gondoru w Bitwie na Polach Celebrantu, po której Cirion poprosił ich o strzeżenie prowincji Calenardhon.

Trzy miesiące później Cirion przekazał Calenardhon Éothéodom, a Eorl złożył przysięgę wiecznej przyjaźni Gondorowi, po czym wszyscy Éothéodzi przenieśli się na te tereny. Wtedy to zaczęli nazywać się Eorlingami, a przez mieszkańców Gondoru nazwani zostali Rohirrimami - Mistrzami Koni - a kraj, który zamieszkiwali "Rohanem".

Według fikcyjnej etymologii Tolkiena nazwa Éothéod jest anglosaskim tłumaczeniem oryginalnej rohirrickiej nazwy Lohtûr- przedrostek "loho" lub "lô-" odpowiada anglosaskiemu "éo-", oznaczającego konia.