Barbara Skarga
Z Wikipedii
Barbara Skarga (ur. 25 października 1919 roku w Warszawie) - polska profesor filozofii PAN.
Urodziła się w Warszawie, wywodzi się z rodziny ziemiańskiej wyznania ewangelicko – reformowanego, dość luźno związanej ze swoim kościołem. Jej siostrą była Hanna Skarżanka. Studiowała filozofię na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie.
Była łączniczką w AK; w 1944 roku aresztowana przez Rosjan i skazana na 11 lat obozu pracy. Po wyjściu z niego otrzymała nakaz dożywotniego osiedlenia w kołchozie. Do kraju powróciła w 1955 r. Studia ukończyła w 1957 r. na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie też uzyskała doktorat. 19 maja 2008 r. odbyła się uroczystość odnowienia jej doktoratu.
Była redaktor naczelna pisma "Etyka". Autorka książek, m.in.:
- Narodziny pozytywizmu polskiego 1831-1864 (1964)
- Kłopoty intelektu. Między Comte'em a Bergsonem (1975)
- Czas i trwanie. Studia nad Bergsonem (1982)
- Po wyzwoleniu 1944-1956 (1985)
- Przeszłość i interpretacje (1987)
- Granice historyczności (1989)
- Ślad i obecność (2002)
- Kwintet metafizyczny (2005)
- Człowiek to nie jest piękne zwierzę (2007)
W 1995 roku została odznaczona Orderem Orła Białego, były członek Kapituły tego odznaczenia, Kanclerz Orderu w latach 2001-2005. W październiku 2005 r. złożyła rezygnację z pełnienia funkcji Kanclerza Orderu Orła Białego na znak protestu przeciw prezydentowi elektowi Lechowi Kaczyńskiemu, który podważał zasadność nagradzania tym odznaczeniem przez Aleksandra Kwaśniewskiego niektórych (zasłużonych dla PRL) osób. 19 lutego 2000 przyznano jej tytuł doktora honoris causa UMK.
