Aleksander Fieklisow
Z Wikipedii
Aleksander Siemionowicz Fieklisow (ur. 9 marca 1914 w Moskwie, zm. 26 października 2007 w Moskwie) – pułkownik wywiadu radzieckiego, rezydent KGB w Waszyngtonie od 1960 do 1964 roku.
Pracę w wywiadzie rozpoczął w czerwcu 1939 roku, w Ludowym Komisariacie Spraw Wewnętrznych. Od lutego 1941 rezydent wywiadu NKWD/NKGB w Nowym Jorku. Podawane są dane, również powołujące się na jego oświadczenia z 1996 r., że w tym czasie zwerbował Juliusa Rosenberga.
Po powrocie do Związku Radzieckiego w październiku 1946 pracował w centrali I Zarządu Głównego Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego. W sierpniu 1947 został zastępcą rezydenta Komitetu Informacji w Londynie. Po powrocie do ZSRR w 1950 objął stanowisko zastępcy szefa II Departamentu (wywiad przeciwko Wielkiej Brytanii) I Zarządu Komitetu Informacji. W połowie 1950 został szefem II Departamentu I Zarządu KI. Następnie w listopadzie 1951, po likwidacji Komitetu Informacji i przejęciu wywiadu zagranicznego ponownie przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego, stanął na czele Departamentu ds. Wielkiej Brytanii I Zarządu Głównego MGB. Po likwidacji MGB (1953) i przejęciu jego obowiązków przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, 25 czerwca został tam skierowany na stanowisko zastępcy głównego doradcy MVD ds. wywiadu w Czechosłowacji. Rok po utworzeniu Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego w 1954, w grudniu 1955, został szefem I Departamentu (wywiad przeciwko USA) I Zarządu Głównego KGB.
W sierpniu 1960 został wysłany jako rezydent do Waszyngtonu, przebywał tam do 1964.
Po powrocie do kraju pracował w I Zarządzie Głównym jako wyższy oficer centrali. W 1968 roku został zastępcą komendanta Szkoły nr 101 I Zarządu Głównego KGB. Od 1974 w rezerwie KGB i od 1986 na emeryturze.
[edytuj] Bibliografia
- Leszek Pawlikowicz, Tajny front zimnej wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956-1964, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2004, ISBN 83-7399-074-7.
