Maximiliaan II van het Heilige Roomse Rijk
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| 1527-1576 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
.svg/25px-Banner_of_the_Holy_Roman_Emperor_(after_1400).svg.png){kind=small} |
||||||
|
||||||
 |
||||||
|
||||||
| Koning van Bohemen | ||||||
|
||||||
| Koning van Hongarije | ||||||
|
||||||
|
Maximiliaan II (Wenen, 31 juli 1527 - Regensburg, 12 oktober 1576), koning van Bohemen vanaf 1562, koning van Hongarije vanaf 1563, aartshertog van Oostenrijk vanaf 1564 en keizer van het Heilige Roomse Rijk van 1564 tot 1576. Hij was de oudste zoon van keizer Ferdinand I, en een neef van keizer Karel V.
[bewerk] Religieus beleid
Maximiliaan regeerde tijdens de Lutherse hervormingen en hij stelde zich open voor de argumentatie van de protestanten. Hij had Lutherse predikers, adiviseurs, artsen en wetenschappers naar het hof geroepen. Onder druk van zijn vader, Ferdinand I, het katholieke Spanje en de Heilige stoel moest Maximiliaan publiekelijk verklaren zich altijd aan het officiële geloof van Rome te zullen houden. Dit belette hem niet om privé te blijven omgaan met de volgelingen van Luther.
In 1553 verving Maximiliaan Filips II van Spanje, de zoon van Karel V, nadat de Duitse keurvorsten geprotesteerd hadden tegen een uitgesproken katholieke keizer. Eenmaal op de troon, sloeg Maximiliaan een nieuwe weg in: in plaats van zich actief achter de Kerk van Rome te scharen en aan de strijd tegen de ketters deel te nemen, had hij besloten vrede en verdraagzamheid te dienen. Hij zou zich niet bij de ene (protestanten) noch bij de ander groep (katholieken) aan te sluiten. Geen van de twee partijen kon dus zeggen dat hij een van hen was.
[bewerk] Ottomaanse dreiging
Ook al gaf hij de voorkeur aan vrede, Maximiliaan had niet onder een oorlog uit gekund. De Turken vanuit het Oosten oefenden een sterke druk uit. De verdediging van de grenzen van de christelijke wereld rustte op het keizerrijk, en vooral op Wenen, dat aan het oosten enorm was blootgesteld. Uiteindelijk kwam het in 1566 tot een treffen van de christelijke legers met de Ottomaanse. Maximiliaan werd verslagen; maar zonder te vechten. Ferdinand I had tijdens zijn regeerperiode een vredesverdrag gesloten met sultan Süleyman I voor de duur van acht jaar. In ruil voor het afzien van oorlog moest het keizerrijk jaarlijks een tribuut betalen van 30.000 dukaten. Bij de dood van Ferdinand had Maximiliaan gevraagd aan Süleyman I om het akkoord te verlengen.
Na 1565 liet één van Maximiliaan's diplomaten, David Ungnad, hem weten dat er in Constantinopel een leger van 100.000 manschappen bijeen was gebracht. De keizer gaf de rijksmeester van financiën toen opdracht om net zo'n leger op de been te brengen. Enige tijd later meldde de rijksmeester, Georg Ilsung, zich persoonlijk bij de keizer met de resultaten: dankzij de hechte contacten met de machtigste bankiers en dankzij zijn eigen vermogen had hij een leger van 80.000 manschappen verkregen, waarvan 50.000 infanteristen en 30.000 cavaleristen. Hierop bevorderde Maximiliaan Georg Ilsung tot hoofdrijksmeester van financiën en werd hij hiermee de sleutelfiguur van de keizerlijke financiën. Dit bleek echter een leugen, achteraf gezien waren het maar 25.000 soldaten.
Het keizerlijke leger verliet Wenen op 12 augustus 1566 en sloeg zijn tenten 12 dagen later op in het stadje Raab aan de Doneau. Maximiliaan had besloten om zich persoonlijk aan het hoofd van zijn troepen te stellen, maar hij wilde niet als eerste in beweging komen en wachtte de eerste zet van de sultan af. Süleyman nam de burcht van Szigeti onder vuur. De keizerlijke troepen snelden eerst de belegerden te hulp.
Op 9 september viel Szigeti en daarna viel de burcht van Gyula. De keizer besloot weer om niet in actie te komen want 25.000 tegen 100.000: het zou een bloedbad geworden zijn, met ook nog het risico dat de Ottomanen na uitschakeling van het christelijke leger zouden kunnen doorstoten naar Wenen en het in een zucht konden innemen omdat het ontmanteld was. Even later keerden de Turken terug naar huis.
Maximiliaan heeft nooit een sterk gestel gehad. Op 39-jarige leeftijd, tijdens zijn terugkeer van zijn militaire veldtocht naar Wenen, speelde zijn oude kwaal, hartkloppingen, weer op.
Maximiliaan II was lid van de orde van het Gulden Vlies.
[bewerk] Nageslacht
Hij trouwde op 13 september 1548 met zijn nicht Maria, dochter van Karel V. Uit dit huwelijk werden zestien kinderen geboren:
- Anna (2 november 1549 - 26 oktober 1580), zij trad in het huwelijk met koning Filips II van Spanje.
- Ferdinand (28 maart 1551 - 25 juni 1552).
- Rudolf (18 juli 1552 - 20 januari 1612), keizer van het Heilige Roomse Rijk na de dood van zijn vader.
- Ernst (15 juni 1553 - 20 februari 1595), hij was Landvoogd der Zuidelijke Nederlanden van 1594 tot zijn dood. Hij probeerde ook tweemaal toe koning van Polen te worden. Dit lukte hem echter niet.
- Elisabeth (5 juli 1554 - 22 januari 1592), zij was koningin van Frankrijk door haar huwelijk met Karel IX van Frankrijk.
- Maria (27 juli 1555 - 25 juni 1556).
- Matthias (24 februari 1557 - 20 maart 1619), hij was keizer van het Heilige Roomse Rijk na de dood van zijn oudere broer Rudolf II. Hij trad in het huwelijk met prinses Anna van Tirol.
- Een zoon (geboren en overleden op 20 oktober 1557).
- Maximiliaan (12 oktober 1558 - 2 november 1618), hij was Grootmeester van de Duitse Orde en Stadhouder van Tirol. Hij was ook bestuurder van Pruisen.
- Albrecht (15 november 1559 - 13 juli 1621), hij trad in het huwelijk met prinses Isabella van Spanje.
- Wenzel (9 maart 1561 - 22 september 1578).
- Frederik (21 juni 1562 - 16 januari 1563).
- Maria (19 februari 1564 - 26 maart 1564), vernoemd naar haar oudere zus.
- Karel (26 september 1565 - 23 mei 1566).
- Margaretha (25 januari 1567 - 5 juli 1633), was een non.
- Eleonora (4 november 1568 - 12 maart 1580).
Karel I de Grote • Lodewijk I de Vrome • Lotharius I • Lodewijk II • Karel II de Kale • Karel III de Dikke • Karloman1 • Lodewijk III de Jongere1 • Arnulf van Karinthië • Lodewijk IV het Kind • Koenraad I • Hendrik I de Vogelaar • Otto I de Grote • Otto II • Otto III • Hendrik II de Heilige • Koenraad II • Hendrik III • Hendrik IV • Rudolf van Rheinfelden • Herman van Salm • Koenraad1 • Hendrik V • Lotharius III • Koenraad III • Hendrik (VI) Berengarius1 • Frederik I Barbarossa • Hendrik VI • Filips van Zwaben • Otto IV • Frederik II • Hendrik (VII)1 • Koenraad IV • Hendrik Raspe • Willem van Holland • Richard van Cornwall • Alfons van Kastilië • Rudolf I • Adolf van Nassau • Albrecht I • Hendrik VII • Lodewijk IV de Beier • Frederik de Schone • Karel IV • Gunther van Schwarzburg • Wenceslaus • Ruprecht van de Palts • Sigismund • Jobst van Moravië • Albrecht II • Frederik III • Maximiliaan I • Karel V • Ferdinand I • Maximiliaan II • Rudolf II • Matthias • Ferdinand II • Ferdinand III • Ferdinand IV • Leopold I • Jozef I • Karel VI • Karel VII • Frans I Stefan • Jozef II • Leopold II • Frans II
Vetgedrukt: keizer • Cursief: tegenkoning • 1 medekoning (in een deelrijk)
| Koningen van Hongarije |
|---|
|
Stefanus I • Peter Orseolo • Samuel Aba • Peter Orseolo • Andreas I • Béla I • Salomo • Géza I • Ladislaus I • Koloman • Stefanus II • Béla II • Géza II • Stefanus III • Ladislaus II • Stefanus IV • Stefanus III • Béla III • Emmerik • Ladislaus III • Andreas II • Béla IV • Stefanus V • Ladislaus IV • Andreas III • Wenceslaus • Otto (Béla V) • Karel I Robert • Lodewijk I • Maria • Karel II • Sigismund • Albrecht • Wladislaus I • Ladislaus V • Matthias I • Wladislaus II • Lodewijk II • Ferdinand I • Maximiliaan • Rudolf • Matthias II • Ferdinand II • Ferdinand III • Ferdinand IV • Leopold I • Jozef I • Karel III • Maria Theresia • Jozef II • Leopold II • Frans I • Ferdinand V • Frans Jozef I • Karel IV |
