Max van der Stoel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Max van der Stoel
Afbeelding gewenst
Max van der Stoel
Geboren	3 augustus 1924
Functie	Minister van Staat
Partij	PvdA
Titulatuur	Dr.h.c.mult, KCMG
Politieke functies
1958-1965	Internationaal secretaris PvdA
1960-1963	Lid Eerste Kamer
1963-1965, 1967-1973 en 1977-1981	Lid Tweede Kamer
1965-1966	Staatssecretaris BZ
1971-1973	Lid Europees Parlement
1973-1977 en 1981-1982	Minister BZ
1983-1986	Ambassadeur bij VN (NY)
1986-1993	Lid Raad van State
1993-2001	Hoge Commissaris OVSE
1991-heden	Minister van Staat
Parlement & Politiek - biografie (bron)
Politiek

Max van der Stoel (Voorschoten, 3 augustus 1924) is een vooraanstaand Nederlands politicus. Op dit moment is Max van der Stoel de speciale adviseur van Javier Solana op het gebied van het Gemeenschappelijk Buitenlands en Veiligheidsbeleid van de Europese Unie.

Naast minister van Buitenlandse Zaken, was hij tevens ambassadeur van Nederland bij de Verenigde Naties en de eerste Hoge Commissaris inzake Nationale Minderheden van de OVSE. In 1991 werd Van der Stoel voor het leven benoemd tot Minister van Staat.

Inhoud 1 Biografie 1.1 Carrière 2 Onderscheidingen 2.1 Ridderorden 2.2 Buitenlandse ridderorden en onderscheidingen 2.3 Verdere belangrijke prijzen en honoraire benoemingen 2.4 Eredoctoraten 3 Bronnen, noten en/of referenties

[bewerk] Biografie

Na het behalen van het diploma gymnasium-A studeerde hij rechten aan de Rijksuniversiteit Leiden. Hij behaalde daar zijn doctoraalexamen rechten in 1947 en het doctoraalexamen vrije studierichting (hoofdvak sociologie) in 1953.

[bewerk] Carrière

Van 1953 tot 1958 was hij medewerker van de Wiardi Beckman Stichting, het wetenschappelijk bureau van de Partij van de Arbeid (PvdA) en vervolgens tot 1963 internationaal secretaris van de PvdA. Van 1960 tot 1965 was hij lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal. In het Kabinet-Cals was hij van 22 juli 1965 tot 22 november 1966 staatssecretaris van Buitenlandse Zaken. Van der Stoel was van 1966 tot 1973 en van 1977 tot 1981 lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal.

Hij was minister van Buitenlandse Zaken van 11 mei 1973 tot 19 december 1977 in het Kabinet-Den Uyl. Zijn ministerschap werd gekenmerkt door steun aan mensenrechtenbewegingen, zoals Charta 77 in Tsjechoslowakije. Ook speelde hij een belangrijke rol tijdens de oliecrisis van 1973. Zijn beleid werd door de Arabische olieproducerende landen gezien als pro-Israël. Onder invloed van de olieboycot wijzigde Nederland zijn koers door een gezamenlijke EEG-verklaring te ondertekenen, waarin de ‘legitieme rechten van de Palestijnen' erkend werden. Van 8 september 1981 tot 29 mei 1982 was Van der Stoel opnieuw minister van Buitenlandse Zaken, in het Tweede Kabinet-Van Agt. Van 1983 tot 1986 was hij ambassadeur bij de Verenigde Naties en daarna tot 1992 lid van de Raad van State. In 1988 werd Van der Stoel gerekruteerd als geheim agent voor de Dienst Operatiën & Inlichtingen, een stay behind-verzetsorganisatie voor het theoretische geval de Sovjet-Unie Nederland zou bezetten. Op 22 mei 1991 werd Van der Stoel benoemd tot Minister van Staat.

Van 1991 tot 1999 was hij VN-rapporteur voor de naleving van de mensenrechten in Irak. Van 1993 tot 1 juli 2001 was hij Hoge Commissaris inzake Nationale Minderheden van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE). Zowel als kamerlid als minister was Max van der Stoel erg actief in de ondersteuning van dissidente bewegingen in dictaturen als Griekenland en Tsjechoslowakije.

Tot de opheffing in 1992 was Van der Stoel leider van de uiterst geheime organisatie O&I (Operaties en Inlichtingen), beter bekend als Gladio, die het verzet moest leiden, mocht Nederland na WO II opnieuw bezet worden.

Max van der Stoel heeft een bemiddelende rol gespeeld bij het huwelijk van Prins Willem-Alexander met Prinses Máxima, waarbij hij door zijn tactvolle diplomatie ervoor zorgde dat de vader van Máxima, Jorge Horacio Zorreguieta, die minister van landbouw was tijdens het dictatoriale regime van generaal Videla in Argentinië, niet bij het huwelijk aanwezig is geweest.

Vanaf 1 juli 2001 is Max van der Stoel actief als speciale adviseur van dr. Javier Solana, de secretaris-generaal/hoge vertegenwoordiger voor het gemeenschappelijk buitenland- en veiligheidsbeleid van de Europese Unie.

[bewerk] Onderscheidingen

[bewerk] Ridderorden

Max van der Stoel is geridderd in de volgende Nederlandse orden:

• 5 december 1966: Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw
• 11 april 1978: Commandeur in de Orde van Oranje-Nassau
• 9 september 1982: Grootofficier in de Orde van Oranje-Nassau
• 31 augustus 1999: Ridder in de Huisorde van de Gouden Leeuw van Nassau. Hij was de eerste die in deze orde werd onderscheiden na de benoeming van generaal C.J. Snijders tot ridder in deze orde op 29 september 1919.

[bewerk] Buitenlandse ridderorden en onderscheidingen

• Grootkruis in de Ere-orde van de Palm van Suriname
• Grootkruis in de Orde van de Phoenix van Griekenland
• Ridders-Commandeur in de Orde van Sint-Michaël en Sint-George (Verenigd Koninkrijk)

[bewerk] Verdere belangrijke prijzen en honoraire benoemingen

• 19 september 1974: Eremedaille voor Voortvarendheid en Vernuft (Huisorde van Oranje)
• In 1982: Ontvangst 1ste Freedom of Speech prijs, één van de Four Freedoms Awards.
• 17 mei 1991: benoeming tot Minister van Staat.
• december 1991: Helène de Montignyprijs, vanwege verdienste op het gebied van de mensenrechten
• 1 juni 1993: dr. J.P. van Praagprijs, verkregen van het Humanistisch Verbond
• In 1993: Ontvangst Geuzenpenning.
• 30 oktober 1996: Ontvangst Wateler-Vredeprijs

Bij zijn afscheid heeft de regering een internationale 'Max van der Stoel-prijs' ingesteld. Deze prijs, ter waarde van 100.000 gulden, zal elke twee jaar worden uitgereikt aan een persoon, groep van personen of organisatie die zich bij uitstek verdienstelijk heeft gemaakt, in Europa of daarbuiten, voor nationale minderheden.

[bewerk] Eredoctoraten

Max van der Stoel ontving twee eredoctoraten (doctor honoris causa):

• In 1977: eredoctoraat van de Universiteit van Athene (Griekenland)
• In 1994: eredoctoraat in de rechtsgeleerdheid van de Rijksuniversiteit Utrecht.

Voorganger: I.N.Th. Diepenhorst	Staatssecretaris van Buitenlandse Zaken 1965-1966	Opvolger: L. de Block
Voorganger: W.K.N. Schmelzer	Minister van Buitenlandse Zaken 1973-1977	Opvolger: C.A. van der Klaauw
Voorganger: C.A. van der Klaauw	Minister van Buitenlandse Zaken 1981-1982	Opvolger: A.A.M. van Agt

Nederlandse Ministers van Staat
Hans van den Broek - Jos van Kemenade - Wim Kok - Frits Korthals Altes - Ruud Lubbers - Hans van Mierlo - Max van der Stoel - Edzo Toxopeus

Bronnen, noten en/of referenties:

http://www.minaz.nl - Onder voorwaarde dat de bron wordt vermeld, mogen onderdelen van de inhoud van deze website worden overgenomen.