Ivo Sanader

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Ivo Sanader
Afbeelding gewenst
Ivo Sanader
Geboren	8 juni 1953
Functie	Premier
Partij	HDZ
Titulatuur	Dr.
Politieke functies
1992	Afgevaardigde van het parlement
1992-1993	Minister van Wetenschap & Technologie
1995-1996	Minister van Buitenlandse Zaken
1996-2000	Minister van Buitenlandse Zaken
2002	Partijleider van HDZ
2003-	Premier
Politiek

Ivo Sanader (voorheen Ivica Sanader^[1]) (Split, 8 juni 1953) is de huidige premier van Kroatië.

Na de parlementsverkiezingen in 2003 die door HDZ werden gewonnen droeg de Kroatische president, Stipe Mesić, op 9 december 2003 Ivo Sanader voor als de nieuwe premier. Op 23 december 2003 stemde ook het parlement in met zijn benoeming met 88 van de 152 stemmen. Zijn voorganger als premier was Ivica Račan van SDP.

Sanader was de laatste staatsman die een bezoek bracht aan Paus Johannes Paulus II, in februari, enkele weken voor zijn dood.

Sanader is gepromoveerd in Romaanse talen en vergelijkbare literatuur aan de Leopold-Franzens-Universität Innsbruck in Oostenrijk. Naast zijn moedertaal spreek hij vloeiend Engels, Duits, Frans en Italiaans. Hij is getrouwd met Mrijana Sanader waarmee hij twee kinderen heeft.

[bewerk] Politieke loopbaan

Sanader keerde begin 1990 uit Oostenrijk terug naar Split. In 1992 werd hij verkozen tot de afgevaardigde van het parlement. Kort daarna werd hij Minister van Wetenschap en Technologie (1992-1993). Van 1993 tot 1995 en 1996 tot 2000 was hij Minister van Buitenlandse Zaken.

In 2000, na de dood van Franjo Tuđman leed HDZ een flinke nederlaag tijdens de parlementsverkiezingen. Tijdens de presidentsverkiezingen verloor eveneens de kandidaat van HDZ, Mate Granić, in de tweede ronde van Stipe Mesić. Hierop stapte Granić uit HDZ en richtte een eigen politieke partij op, Democratisch Centrum, in de hoop zo meer de gematigde HDZ-stemmers aan zich te binden. In april dat jaar hield HDZ zelf verkiezingen die Sanader triomfantelijk won, hij werd gezien als een compromis op de grote nederlaag.

Sanader bekritiseerde het Joegoslavië-tribunaal die uitlevering eiste van Kroatische generaals omdat veel Kroaten zich geprovoceerd voelden. In 2001 nam hij deel aan de massale bijeenkomst dat tegen de uitlevering was van generaal Mirko Norac. Sanader bekritiseerde eveneens Ivica Račan en zijn kabinetsstandpunt jegens het Joegoslavië-tribunaal. Nadien begon hij en de partij geleidelijk afstand te nemen van de protesten om enigszins zijn kritiek op de regering te verzachten.

Sanader concentreerde zich op de hervormingen om van HDZ een modern pro-Europees centrumrechts partij te maken. De rechter-vleugel van het partij Ivić Pašalić was het niet bepaald eens met de koers die Sanader insloeg met HDZ en daagde Sanader uit. De strijd om het leiderschap eindigde in 2002 tijdens de partijcongres, waarbij Sanader gesteund door Vladimir Šeks en Branimir Glavaš de strijd om de tweede mandaat won. Hierop stapte Pašelić over naar Kroatisch Blok, maar wist niet zijn voormalige aanhang aan zich te binden.

Op de parlementsverkiezingen van 2003 richtte Sanader zich op het verslaan van Ivica Račan en zijn linkse coalitie. HDZ won de verkiezingen weliswaar maar behaalde geen absolute meerderheid, ook niet met zijn nieuwe bondgenoten Kroatisch Democratisch Centrum en Kroatische Sociaal Liberale Partij. Tijdens de post-verkiezingsonderhandelingen verzekerde Sanader de steun aan de etnische minderheden, betreffende de linkse-vleugel van Kroatische Senioren Partij en Onafhankelijke Democratische Servische Partij.