Chinese begrafenis

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een Chinese begrafenis is een begrafenis volgens de Chinese gewoontes en rituelen.

Wit is in China de kleur van rouw, droefenis en dood. Daarom dragen Chinese vrouwen tijdens het huwelijk meestal geen witte bruidsjurk.

Chinese begrafenissen kan men indelen in vele religieuze sectoren. De meestvoorkomende zijn daoïstische en boeddhistische. Door toenemende islamisering en kerstening van Chinezen zijn er ook islamitische, protestantse en rooms-katholieke begrafenissen en begraafplaatsen.

In grote Chinese steden worden vaak heuvels en bergen gebruikt om de doden te begraven. De begraven overledenen worden na meer dan 15 jaar opgegraven en alsnog gecremeerd, maar eerst worden de 206 beenderen van het skelet geteld door een beenderenteller. Crematie bestaat al lang in de Chinese cultuur. De urn wordt meestal in een rouwmuur in een tempel geplaatst. In traditionele kringen wordt er bij een overlijden in de familie een blauwe of een witte lampion boven de voordeur gehangen.

Het Qingmingfestival en Chongyangfestival zijn dagen waarbij Chinese families hun overleden familieleden herdenken.

Er bestaat ook een festival dat overledenen herdenkt die gestorven zijn door moorden of ongelukken of geen familieleden meer hebben die voor hun wierook opsteken. Dat festival vindt plaats in de hele zevende maand van de Chinese kalender en wordt door westerlingen "Hongerige geestenfestival" genoemd. Er wordt in de hele maand wierook en geld in brand gestoken voor de ongelukkig gestorvenen. Het is van oorsprong een boeddhistisch feest. Het verhaal vertelt dat er vroeger een monnik was, die in de avond zijn overleden moeder zag. Hij huilde doordat zijn moeder honger had en het eten van haar zoon niet kon eten. Zijn moeder zei dat ze niet de enige was die honger had. Daarop stak het volk wierook en geld in brand om de geesten van hun honger af te helpen. Geesten aten immers alleen wierook en konden alleen verbrand dodengeld gebruiken.

Veel traditionele Chinezen vinden het een taboe om over de dood of overledenen te praten, omdat dit droefheid op kan wekken of ongelukken kan veroorzaken.

[bewerk] Chinese daoïstische begrafenis

Bij daoïstische begrafenissen, Qingmingfestival en Hongerige geestenfestival worden er papieren gebruiksvoorwerpen verbrand voor de overledene(n). Er bestaat in de Chinese cultuur geen gelukspapier, veel niet-Chinezen beschouwen de papieren strookjes als geluksgeld, maar het is eigenlijk dodengeld. Dodengeld wordt ook verbrand zodat overledenen het in het hiernamaals kunnen gebruiken. Wie dit geld op de grond aantreft, moet het nooit oprapen of naar huis meenemen, want dat brengt ongeluk. Ook worden papieren huizen, papieren auto's, papieren boten, papieren werksters, papieren goudstaven en etc. verbrand. Tijdens daoïstische begrafenissen worden daoïstische monniken gehuurd, die gebeden voor de overledene zingen.

[bewerk] Chinese boeddhistische begrafenis

Boeddhistische doodskisten zijn nooit balkvormig, maar hebben aan de korte zijkant een vorm van een lotus, die het boeddhisme symboliseert. Bij boeddhistische begrafenissen worden boeddhistische monniken gehuurd om gebeden voor de overledene te zingen.