Archibald Hill

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Archibald Vivian Hill (Bristol, 26 september 1886 – Cambridge, 3 juni 1977) was een Engels fysioloog en een van de stichters van de verschillende disciplines van biofysica en operations research. Hij deelde in 1922 de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde met Otto Meyerhof voor zijn verklaring van de productie van arbeid in spieren.

[bewerk] Biografie

Hij studeerde op het Trinity College van de Universiteit van Cambridge voordat hij zich op fysiologie toelegde. Zijn vroege werk omvatte wat we nu kennen als Michaelis-Menten kinetica en het gebruik van de Hill coëfficiënt. Hij maakte veel exacte metingen van de fysica van zenuwen en spieren is wordt samen met Hermann Helmholtz gezien als een van de grondleggers van de biofysica.

In 1914 bij de uitbraak van de Eerste Wereldoorlog ging hij bij het leger en werkte in een team aan ballistiek en operations research. In het team zaten veel prominente natuurkundigen zoals Ralph Fowler, Douglas Hartree en Arthur Milne.

Hill ging in 1919 terug naar Cambridge en kreeg in 1920 de stoel van fysiologie in Manchester. Gelijktijdig met de Duitser Otto Fritz Meyerhof verhelderde hij het proces waarbij spieren kracht produceren. De twee deelden in 1922 de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde.

In 1923 volgde hij Ernest Starling op als professor in de fysiologie aan het University College London waar hij tot zijn pensioen in 1951 bleef. Hij bleef een actief onderzoeker tot 1966.

De Tweede Wereldoorlog was het begin van uitgebreide openbare functies. Al in 1935 werkte hij met Patrick Blackett en Sir Henry Tizard bij het comité dat de grondslag legde voor Radar. Hij was onafhankelijk Member of Parliament (1940-1945), een functie die het hem mogelijk maakte actief medewetenschappers te verdedigen die door het regime van Adolf Hitler vervolgd werden. In 1948 kreeg hij de Copley Medal.

[bewerk] Over Hill

Katz, B. (1986). "Archibald Vivian Hill", Dictionary of National Biography, Oxford University Press, Oxford, p.406
Lusk, G. (1925) Lectures on nutrition: 1924-1925,W.B. Saunders Company,Philadelphia
Stevenson, L.G. (1953) Nobel Prize Winners in Medicine and Physiology: 1901-1950,Henry Schuman, New York