Um eðli guðanna

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Þessi grein fjallar um
ritverk Cícerós

Ræður

Til varnar Quinctiusi

Til varnar Sex. Rosciusi

Til varnar Q. Rosciusi • Gegn Caeciliusi

Verresarræðurnar • Til varnar Tulliusi

Til varnar Fonteiusi • Til varnar Caecinu

Til varnar Cluentiusi

Til varnar manilísku lögunum/

Um herstjórn Gnajusar Pompeiusar

Varðandi landskipulagslögin gegn Rullusi

Catilínsku ræðurnar • Til varnar Rabiriusi

Til varnar Murenu • Til varnar Súllu

Til varnar Archiasi • Til varnar Flaccusi

Til borgaranna eftir endurkomuna

Til öldungaráðsins eftir endurkomuna

Um heimili sitt

Um viðbrögð spámannanna

Um skattlöndin handa ræðismönnunum

Til varnar Sestiusi • Gegn Vatiniusi

Til varnar Caeliusi • Til varnar Balbusi

Gegn Písó • Til varnar Planciusi

Til varnar Rabiriusi Postumusi

Til varnar Milo

Til varnar Marcellusi • Til varnar Ligariusi

Til varnar Deiotarusi konungi

Filippísku ræðurnar

Mælskufræði

Um efnistök • Um ræðumanninn

Um undirgreinar mælskufræðinnar

Um fyrirmyndarræðumanninn

Þverstæður stóumanna

Brútus • Ræðumaðurinn

Um örlögin • Almæli

[Mælskufræði handa Herenníusi]

Heimspekiverk

Um ríkið • Hortensíus • Lúcúllus

Akademían • Um endimörk góðs og ills

Samræður í Túsculum • Um eðli guðanna

Um spádómsgáfuna • Um ellina

Um vináttuna • Um skyldur • Um lögin

Bréf

Bréf til Attícusar

Bréf til Quintusar bróður

Bréf til Brútusar

Bréf til vina og vandamanna

Annað

Um ræðismannstíð sína

Um ævi sína og tíma

Um eðli guðanna (latína: De Natura Deorum) er rit um trúarheimspeki í þremur bókum eftir rómverska stjórnmálamanninn, heimspekinginn og rithöfundinn Marcus Tullius Cicero. Ritið var samið árið 45 f.Kr. og fjallar einkum um kenningar epikúringa og stóuspekinnar

Í ritinu er m.a. fjallað um líkindi og er sú umræða uppsprettan að kenningunni um apann og ritvélina, sem kveður á um að ef api slær á lykklana á ritvél í óendanlega langan tíma muni hann á endanum skrifa hvaða texta sem er (t.d. Njálu). Í Um eðli guðanna er því haldið fram að ef fjöldi handahófskenndra atburða er nægilega mikill sé hægt að finna mikla reglu í óreiðunni. Hugmyndina má rekja aftur til Frumspekinnar eftir gríska heimspekinginn Aristóteles.