Beja

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Beja é unha cidade portuguesa, capital do distrito de Beja, na rexión do Alentejo, subrexión do Baixo Alentejo e pertencente à NUTS III Baixo Alentejo, que conta cerca de 23.500 habitantes. É tamén sede da Diocese de Beja

É centro dun dos máis extensos municipios de Portugal, cn 1.140,21 km² de área e 35.762 habitantes (2001). Está subdividido em 18 freguesías. O município limita polo Norte cos concellos de Cuba e Vidigueira, polo Leste con Serpa, ao Sur con Mértola e Castro Verde e ao Oeste con Aljustrel e Ferreira do Alentejo.

Índice 1 Historia 2 Monumentos 3 Subdivisións administrativas (freguesías) 4 Bejenses Ilustres

[editar] Historia

Crese que a cidade foi fundada arredor 400 anos a. C., polo pobo dos Conios, que a denominarían Conistorgis. As primeiras referencias á esta cidade aparecen no século II a.C., en textos de Polibio e de Ptolomeo.

Co nome alterado para Pax Iulia, foi sede dun convento xurídico (circunscrición xurídica), o conventus pacensis, pouco despois da súa fundación. Gozou de dereito itálico. A súa importancia é atestada polo feito pasar por ela unha das vías romanas.

No século V, os suevos apoderáranse da cidade, sucedendolles os Visigodos. Nesta altura pasa a cidade a denominarse Paca.

Do século VIII ao ano de 1162, foi posuída polos musulmáns. A caída do Califato de Córdoba en 1031, posibilitou que Beja se convertese en capital dun reino taifa. En 1144, o gobernador de Beja, Sidray ibn Wazir, apoiou a rebelión dos muridun (discípulos), conducidos por Abul-Qasim Ahmad ibn al-Husayn al-Quasi, que levantaron o Algarve contra o poder de Sevilla. No 1150, a cidade foi tomada polos almohades, anexionándoa ao seu imperio norteafricano. Fernão Gonçalves tomou a cidade para os cristiáns, conducindo as tropas do rei Afonso I, máis en 1175 a cidade voltou a ser tomada polos almohades, estando en poder musulmán até 1234, data na que o rei Sancho II, a tomou para os cristiáns definitivamente.

Recibíu o foral en 1524 e foi elevada a rango oficial de cidade en 1521, durante o reinado de Manuel I. Durante as guerra de Restauración portuguesa (1640-1667), foi ocupada por tropas portuguesas e españolas.

En 1770, Beja conseguíu ser sede dun bispado, logo de varios centos de anos. En 1808, as tropas napoleónicas, ao mando de Junot, saquearon a cidade e masacraron os seus habitantes.

[editar] Monumentos

Monumentos notábeis do centro histórico son:

• O Castelo, sito na parte alta da cidade, que está rodeado de murallas romanas.
• A Torre do Homenaxe, con unha altura de 40 m., obra de fins do século XIII. Desde o alto dela pódese desfroitar dun vasto panorama das "serras" fonteirizas con España e da grande chaira alentexana. No patio pódese visitar un pequeno "museo militar".
• A catedral de Santiago, está adosada a un flanco da Torre do Homenaxe.
• Igrexa de Santo Amaro, hoxe acolle un museo epigráfico e lapidario. É un dos raros monumentos de arte proto-románica en Portugal.
• O Convento de Nossa Senhora de Conceiçao, fundado nen 1467, emparéntase estilisticamente con a grande igrexa de Batalha; hospeda hoxe o Museo da Raiña dona Leonor, e unha igrexa barroca.
• A igrexa da Misericordia, de 1550.
• Pelouriño de Beja, un dos pelouriños, ou rollos, de maior cualidade artística de Portugal, que data de inicios do século XVI.

[editar] Subdivisións administrativas (freguesías)

• Albernoa
• Baleizão
• Beringel
• Cabeça Gorda
• Mombeja
• Nossa Senhora das Neves
• Quintos
• Salvada
• Salvador (Beja)
• Santa Clara de Louredo
• Santa Maria da Feira (Beja)
• Santa Vitória
• Santiago Maior (Beja)
• São Brissos
• São João Baptista (Beja)
• São Matias
• Trigaches
• Trindade

[editar] Bejenses Ilustres

• Al-Mu'tamid
• Antônio Raposo Tavares
• Fernando Mamede
• Mariana Alcoforado
• Mário Beirão