Sjauken
Ut Wikipedy
De Sjauken wienen in Germaanske stam dy't yn it noarden wenne fan it tsjinwurdige Dútslân en yn de hjoeddeiske provinsje Grinslân yn Nederlân. De stam is yn de 3e ieu ferdwûn út de histoarje.
[bewurkje seksje] Skiednis
Oan it begjin fan de 1e ieu wienen de Sjauken ferbûn oan it Romeinske Ryk, op deselde wize as de Friezen. Hja hienen helptroepen levere oan Germanikus yn syn fjildtocht tsjin Arminius. Dit docht bliken út in histoaryske boarne, mar ek út argeologyske fynsten, ûnder oaren in ruterkamp op 'e Hunerberch by Nijmegen.
Letter yn 47, nei de opstân fan de Friezen yn 28, dienen sy tegearre mei de Kanninefaat Gannascus ynfallen yn Neder-Germaanje en plonderen de kusten fan Noard-Galje. Korbulo besocht Gannascus te fermoardzjen, troch in ekspedysjeleger nei it gebiet fan de Sjauken te stjoeren. Sa fier kaam it lykwols net, want keizer Klaudius joech Korbulo opdracht gjin fierdere aksjes mear te ûndernimmen yn Germaanje oer de Ryn, fanwegen in oanwaaksende fijannigens fan oare Germaanske folken.
Under de opstân fan de Bataven stipen de Sjauken mei de Friezen Julius Civilis. Hja wienen legere yn Tolbiacum (Zülpich, by Keulen).
Yn de 3e ieu hâlde de Sjauken op te bestean as aparte stam, nei gedachten om't hja opnaam waarden yn in oar stamferbân. Net dúdlik is hokfoar stam dat dan west hat: Der wurdt tocht oan de Saksen of oan de Friezen. Der wurdt lykwols ek tocht oan de mûglikheid dat hja hielendal opgongen binne yn it ferbûn fan de spearen.
[bewurkje seksje] Literatuer
- Tasitus, Annales I-II en Historiae IV-V.
