هاجر
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
هاجر(عبری:הָגָר به معنی شهر) زنی مصری[۱] و کنیز سارا[۲] بود که فرعون مصر به ابراهیم بخشید. ساره نازای بود و فرزندی نمی‌آورد، پس تصمیم گرفت کنیزش را به شوهرش ابراهیم ببخشد. ابراهیم هاجر را به زنی گرفت، و از او صاحب فرزندی به نام اسماعیل شد. ساره از ابراهیم خواست که هاجر و پسرش را از خانه دور کند. ابراهیم، هاجر و اسماعیل را در بیابان حجاز رها کرد. پولس در نامه‌ای که به غلاطیان نوشت، هاجر را با عنوان مادر شریعت ذکر کرد[۳].
بر اساس روایات اسلامی، هاجر در جستجوی آب هفت‌بار بین دو کوه صفا و مروه سعی کرد؛ تا این که چشمه زمزم زیرپای اسماعیل جاری شد. مسلمانان در حج و عمره مکلف‌اند تا مانند هاجر هفت بار فاصله بین دو کوه صفا و مروه را طی کنند. مسلمانان عقیده دارند هاجر در جوار خانه کعبه و در حجر اسماعیل مدفون است. مسلمانان اصرار دارند که طواف از داخل حجر اسماعیل جایز نیست و خانه هاجر نیز می‌بایست همچون کعبه طواف شود. محمد پیامبر اسلام و دیگر طوایف قریش از نوادگان هاجر هستند.
| پسران ابراهیم بر اساس همسرانش و به ترتیب تولد | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| سارا | اسحاق (۲) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| هاجر | اسماعیل (۱) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| قطوره | زمران | يُقشان | مَدان | مِديان | يِشباق | شوحا | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
[ویرایش] پانویس
[ویرایش] منابع
- عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، ISBN ۹۶۴۳۰۷۱۶۳۴
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X
- یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم، تهران: روز نو، ۱۳۸۰، ۱۹۱۲.
- جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم، تهران: اساطیر، ۱۳۷۵، ۱۱۴.
