سراوان
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| سراوان |
||
|---|---|---|
|
||
| اطلاعات کلی | ||
| نام رسمی: | سراوان | |
| کشور: | ایران  |
|
| استان: | سیستان و بلوچستان | |
| شهرستان: | سراوان |
|
| بخش: | مرکزی |
|
| نام‌های قدیمی: | شستون |
|
| سال شهرشدن: | ۱۳۰۵ خورشیدی |
|
| مردم |
||
| جمعیت | ۴۱٬۱۷۷ |
|
| زبان‌های گفتاری: | بلوچی |
|
| مذهب: | سنی |
|
| جغرافیای طبیعی |
||
| ارتفاع از سطح دریا: | ۹۹۰ متر |
|
| اطلاعات شهری |
||
| شهردار: | محمداكبر ریگی حسین‌آبادی |
|
| پیش‌شماره تلفنی: | ۰۵۴۸۵۲۲ | |
سَراوان از شهرهای استان سیستان و بلوچستان است.
محل کنونی شهر سراوان تا پیش از سال ۱۳۰۵ خورشیدی روستایی بوده به نام شستون.[۱]
در محلی به نام داورپناه در سراوان، کوهی به نام مهرگان وجود دارد که پیش از اسلام محل انجام مراسم نیایش به اهورامزدا بوده است..[۲]
قدیمی‌ترین مسجد مکران در این شهر ساخته شده است.[نیازمند منبع]
[ویرایش] منابع
- اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: مؤسسهٔ گیتاشناسی، ۱۳۸۳ خورشیدی، ص۱۳۰.
- مختصات و ارتفاع، پیش‌شماره
- نام شهردار
- ↑ افشار سیستانی، ایرج، بلوچستان و تمدن دیرینه آن، ص.۲۳۳.
- ↑ افشار سیستانی، ایرج، بلوچستان و تمدن دیرینه آن، تهران: ۱۳۷۱، ص.۲۳۳.
 |
|
|---|---|
| مرکز | زاهدان |
| شهرستان‌ها |
ایرانشهر | چابهار | خاش | دلگان | زابل | زاهدان | زهک | سراوان | سرباز | کنارک | نیک‌شهر |
| شهرها |
ادیمی | اسپکه | ایرانشهر | بزمان | بمپور | بـِنِت | بنجار | پیشین | جالق | چابهار | خاش | دوست‌محمد | راسک | زابل | زابلی | زاهدان | زهک | سراوان | سرباز | سوران | سیرکان | فنوج | قصرقند | کنارک | گلمورتی | محمد‌آباد | میرجاوه | نصرت‌آباد | نگور | نوک‌آباد | نیک‌شهر |
| نقاط دیدنی |
ارگ کوه خواجه | بازار زاهدان | درخت مکرزن | دریاچه هامون | دهانه غلامان | زیارتگاه مرتضی‌علی | عمارت قدیمی پست چابهار | قلعه پرتغالی‌ها (چابهار) | قلعه تیس | قلعه رستم | قلعه سب | قلعه سه کوهه | قلعه ناصری | سنگ‌نگاره‌های کوه نگاران | بازار منطقه آزاد چابهار | موزه ایرانشهر | موزه چابهار | میل نادری |
| فهرست روستاهای استان سیستان و بلوچستان |
|
