دهانه غلامان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

دهانه غلامان، شهری باستانی در 2 کیلومتری روستای قلعه نو و 42 کیلومتری شهر زابل در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد.

فهرست مندرجات

۱ شناسه
۲ نام واقعی
۳ معماری
۴ منبع

[ویرایش] شناسه

خرابه ها و آثار بناهای این شهر در محوطه ای به طول تقریبی 4 تا 5 کیلومتر واقع شده است.این شهر را باستان شناسان ایتالیایی در سال 1960 میلادی کشف و از سال 1962 تا 1965 میلادی این محل را حفاری کردند. دهانه غلامان دارای ساختمان های بزرگ عمومی، معبد، محله های مسکونی، خیابان، آبراهه، محله های نظامی و صنعتی می باشد. این شهر تنها مکان باستانی دوران هخامنشیان است که حاکمیت ایران را بر نواحی شرقی به خوبی نشان می دهد.

[ویرایش] نام واقعی

در کتیبه های هخامنشی، بیستون، تخت جمشید و نقش رستم از این شهر به نام «زرک» یا «زرنکای» یاد شده است.

[ویرایش] معماری

با توجه به وزش بادهای معروف 120 روزه سیستان که همواره از شمال غرب به جنوب شرق می وزد.درهای ورودی کلیه خانه ها ی این شهر در ضلع جنوبی ساختمان قرار دارد.این شهر دارای برج و بارو نمی باشد که در حقیقت ثبات امنیت در آن روزگار را بیان می کند. باستان شناسان، یکی از عوامل اصلی متروک شدن این شهر را، خشک شدن ناگهانی بستر رودخانه هيرمند می دانند.