سانسکریت
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سانسکریت(saṃskṛtam संस्कृतम्) زبان باستانی مردم هندوستان و زبان دینی، هندوییسم، بودیسم و جاینیسم می‌باشد. و از لحاظ زبان‌شناسی با پارسی باستان هم ریشه‌است. زبان سانسکریت؛ از خانوادهٔ زبان‌های هندواروپایی به حساب می‌آید. نسک ارجمند وداها به این زبان است. در دورهٔ نوین دانش سانسکریت کمک بسیاری به خوانش نبشته‌های این دو زبان باستانی نموده‌است.
واژهٔ سانسکریت از واژه سامس‌کَرْتَه (خودساخته) مشتق شده و به معنی خودسازه است. این واژه بعدها معنی «فرهنگی» به‌خود گرفت و زبان سانکریت (سانسکریت واک) به معنی زبان فرهنگ بالا استفاده شد. به این زبان اصطلاحاً دِوا باگا نیز گفته می‌شود که به معنی "زبان خدایان" است.
[ویرایش] منابع
Wikipedia contributors, "Sanskrit," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Sanskrit&oldid=184346897 (accessed January 17, 2008).
