زاهر پسر احمد سرخسی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
امام ابوعلی زاهر بن احمد الفقیه سرخسی از مشاهیر، مفسران و محدثان قرن چهارم هجری قمری و هم عصر با لقمان سرخسی و ابوسعید ابوالخیر می باشد. وی در فقه و خنص تخصص داشت و در اشاعه این علم در شهر سرخس کوشا بود.
در کتاب شرح حالات و سخنان ابوسعید ابوالخیر در وصف ابوعلی زاهر آمده است: بعد از آن قصد سرخس کرد(ابوسعید)، نزدیک خواجه امام ابوعلی زاهر که محدث و مفسر و امام عهد بود. شیخ، بامداد بر وی تفسیر خواندی و نماز پیشین علم اصول و نماز دیگر احادیث رسول و تربت خواجه ابوعلی به سرخس است.
[ویرایش] منابع
- حقیقت، عبدالرفیع، تاریخ نهضتهای فکری ایرانیان: از آغاز قرن چهارم تا پایان قرن ششم هجری (از ظهور رودکی تا شهادت سهروردی)، شرکت مؤلفان و مترجمان ایران، بخش دوم، چاپ اول، آذر 1357 خورشیدی.
- جغرافیای شهرستان سرخس – سیروس محمدنیا قرائی – ناشر انتشارات سخن گستر مشهد – چاپ 1385
- خراسان بزرگ-دکتراحمد رنجبر-موسسه انتشارات امیرکبیر-چاپ1363
|
|
---|---|
ابن حسام سرخسی | ابن محمد سرخسی | ابوالحسن سرخسی | ابوالعباس سرخسی | ابوالفضل محمد بن حسن سرخسی | ابوعلی احمد بن کلثوم سرخسی | ابوعمرو معقل سرخسی | ابومنصور گاوکلاه سرخسی | ابونصر زهیر سرخسی | احمد بن سهل سرخسی | احمد بن طیب سرخسی | البزار سرخسی | بابوفله سرخسی | حسن بن سهل سرخسی | حسن بن سهل سرخسی | حسین سرخسی | خجسته سرخسی | خسروی سرخسی | خواجه احمد حماد سرخسی | زاهر پسر احمد سرخسی | شمس الائمه سرخسی | شیخ عبدل سرخسی | عبدالعزیز سرخسی | فضل بن سهل سرخسی | قاضی لبضی سرخسی | لقمان سرخسی | محمد بن رضی الدین سرخسی | محمد بن عیسی سرخسی | محمد بن هارون سرخسی |