Vastestof

vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.

'n Vastestof is 'n fase van materie wat gekenmerk word deur weerstand tot vervorming en veranderinge in volume.

Op 'n mikroskopiese skaal het 'n vastestof die volgende eienskappe:

Die atome of molekule wat die vastestof uitmaak is dig naby mekaar gepak.
Die elemente waaruit dit bestaan het vaste liggings in ruimte relatief tot mekaar. Dit verduidelik dan ook 'n vastestof se styfheid.
- As genoegsame krag daarop uitgeoefen word, kan enigeen van hierdie eienskappe verander word, wat dan 'n permanente vervorming meebring.
Omdat enige vastestof 'n mate van termiese energie bevat, vibreer die atome daarvan. Hierdie beweging is egter baie klein en vinnig en kan nie onder normale toestande waargeneem word nie.

Die vertakking van fisika wat te doen het met vastestowwe word vastetoestandfisika genoem en is 'n soort gekondenseerde materie-fisika. Materiaalkunde bemoei homself hoofsaaklik met die eienskappe van vastestowwe soos die sterkte en fase-veranderinge. Dit oorvleuel baie met vastetoestandfisika. Vastetoestandchemie oorvleuel op sy beurt ook met beide van hierdie vakgebiede, maar bemoei hom hoofsaaklik met die sintese van nuwe materiale.

Die ligste vastestof aan die mens bekend is mensgemaak en word aerogel genoem. Die ligste aerogel wat al vervaardig is het 'n digtheid van 1.9 mg/cm³ of 1.9 kg/m³ (1/530 minder dig as water).

'n Mens kom vastestowwe gereeld in die alledaagse lewe teë. Voorbeelde van vastestowwe is ys, hout, plastiek ensomeer.