Super Audio CD
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
Die Super Audio CD (SACD) is in 1999 deur Sony en Philips as die opvolger van die Compact Disc (CD) onthul. Die nuwe formaat is gebaseer op die DVD-ROM, dit word egter - in teenstelling met die DVD-Oudio - nie amptelik deur die DVD-Forum erken nie.
Desondanks is die Super Audio CD baie gewild in oudiofiele kringe, veral by liefhebbers van klassieke en jazz-musiek. Daarenteen neem die aantal vrystellings van rock- en pop-albums sedert 2004 geleidelik af. Net soos die DVD-Oudio kan die Super Audio CD slegs 'n klein stukkie van die CD se markaandeel wegneem.
[wysig] Tegnologie
Die Super Audio CD maak nie gebruik van die CD en DVD-Oudio se Pulse Code Modulation (PCM)-opnametegnologie nie, maar word met die 1-bit-formaat Direct Stream Digital (DSD) opgeneem. DSD kom sonder die oversampling- en desimasiefilters van die CD klaar. Die analoë sein word 2 822 400 keer per sekonde afgetas (= 2,8224 MHz), en frekwensies van 0 tot by 100 kHz kan gestoor word, terwyl die dinamiek by die weergawe van musiek tot by 120 dB strek. Musiek kan met 'n hoër resolusie weergegee word, waardeur ook die atmosferiese besonderhede van die opname en 'n groter ruimtelikheid bewaar word.
'n Onsigbare watermerk word as kopieerbeskerming gebruik en met behulp van die nuut ontwikkelde Pit Signal Processing-tegnologie by elke Super Audio CD toegepas.
Om versoenbaarheid met gewone CD-spelers te verseker, word baie Super Audio CD's as hibried-skyfies vrygestel, wat naas die stereo- en/of meerkanaal-laag van die Super Audio CD ook 'n gewone CD-laag vir CD- en DVD-spelers bevat. Om die beter kwaliteit van 'n DSD-opname te kan geniet, is 'n SACD- of gekombineerde CD/SACD-, DVD-Video/SACD- of CD/DVD-Oudio/DVD-Video/SACD-speler noodsaaklik.
[wysig] Vrystellings
In Maart 2007 is daar sowat 4 000 opnames wêreldwyd beskikbaar.
