Zbąszyń

Z Wikipedii

Współrzędne: 52°15'11" N 15°55'04" E52.2530556 15.9177778 (Zbąszyń)

Zbąszyń


Herb Zbąszynia	Flaga Zbąszynia

Gmina
- rodzaj

Zbąszyń
miejsko-wiejska

Założono

1231

Prawa miejskie

1311

Burmistrz

Leszek Leśny

Powierzchnia

5,57 km²

Położenie

52° 15'11'' N
15° 55'04'' E

Liczba mieszkańców (2004)
- liczba ludności
- gęstość

7319
1314 os./km²

Strefa numeracyjna
(do 2005)

Kod pocztowy

64-360

Tablice rejestracyjne

PNT

Położenie na mapie Polski

Zbąszyń

TERC10
(TERYT)

4303915064

Urząd miejski³

ul. Żwirki 1
64-360 Zbąszyń
tel. 68 384-60-09; faks 68 384-60-10
(e-mail)

Strona internetowa miasta

Zbąszyń (niem. Bentschen) to miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zbąszyń. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. zielonogórskiego.

Miasto położone jest w zachodniej Polsce, nad Jeziorem Błędno i nad rzeką Obrą.

[edytuj] Dane ogólne

Powierzchnia: 5,31 km²
Liczba ludności: 7 280 (1.06.2005)

Ośrodek wypoczynkowy i sportów wodnych. W mieście zlokalizowane są zakłady przemysłu odzieżowego i meblowego.

[edytuj] Historia

Zbąszyń - Brama wjazdowa

Najstarszy przekaz o Zbąszyniu pochodzi z 1231 r., a prawa miejskie otrzymał już przed 1311 rokiem. Do schyłku XIV wiek Zbąszyń był własnością książęcą i królewską. W XV wiek król Władysław Jagiełło, podarował miasto wojewodzie mazowieckiemu Janowi Głowaczowi. Rodzina jego przyjęła nazwisko Zbąskich. W pierwszej połowie XV wiek Zbąszyń będący we władaniu Abrahama Zbąskiego stał się ważnym ośrodkiem husytyzmu w Wielkopolsce. Od 1613 r. Zbąszyń jest własnością rodu Ciświckich, którzy dokończyli budowę potężnej twierdzy, której pozostałości zachowały się do dziś w parku miejskim. W 1700 r. miasto stało się własnością rodu Garczyńskich. Po II rozbiorze Polski w 1793 r. miasto zostało wcielone do Prus. W połowie XIX wieku miasto nawiedzały pożary i zalewały powodzie. W 1870 powstał tu ważny węzeł kolejowy. W 1918 roku, podczas powstania wielkopolskiego zniszczono powstałą tu fabrykę mączki ziemniaczanej. 1919 r. toczyły się o miasto zaciekłe walki. Zbąszyń wrócił w granice Polski w 1920 roku. W 1938 r. Niemcy deportowali do Zbąszynia kilka tysięcy Żydów – emigrantów z Polski, nieposiadających obywatelstwa niemieckiego. O świcie 1 września 1939 r. Wehrmacht zajął po krwawych walkach zbąszyńską stację PKP i miasto, które później jedynie na kilka godzin odbili Polacy. 27 stycznia 1945 r. miasto zajęła Armia Czerwona. Od 1975 r. Zbąszyń stał się częścią województwa zielonogórskiego, a w wyniku nowego podziału administracyjnego kraju Zbąszyń wrócił w 1999 r. do Wielkopolski.

[edytuj] Zabytki

Baszta w Zbąszyniu

Zabytkiem godnym uwagi są pozostałości zamku (bastiony ziemne typu "palazzo in fortezza" i baszta z bramą wjazdową z XVI-XVII w.) oraz dwuwieżowy kościół (dawna kolegiata) barokowy z XVIII wieku. Na rewitalizowanym rynku wytyczony został zarys dawnego ratusza miejskiego. Z okresu międzywojennego pochodzi reprezentacyjny gmach Dworca PKP-ówczesnej stacji granicznej o charakterystycznej monumentalnej architekturze.

[edytuj] Muzea

Muzeum Ziemi Zbąszyńskiej i Regionu Kozła mieszczące się na Rynku gromadzi zabytki związane z historią Zbąszynia i okolic a także z etnografią i kulturą ludową.

[edytuj] Kozioł

Okolice Zbąszynia, w tym: Zbąszynek, Dąbrówka Wlkp., Nowe Kramsko, Podmokle, Babimost, Grójec, Chobienice, Chrośnica i Trzciel zaliczają się do tzw. Regionu Kozła. Nazwa regionu pochodzi od charakterystycznego dla tego obszaru instrumentu ludowego – kozła. Do dziś zachował się charakterystyczny folklor muzyczny jak również nieliczni rzemieślnicy wykonujący te specyficzne instrumenty. Koźlarzowi w trakcie występu akompaniują zwykle skrzypce i klarnet es.