Kraj Zabajkalski
Z Wikipedii
Kraj Zabajkalski | |||||
|
|||||
Położenie w Federacji Rosyjskiej |
|||||
Stolica | Czyta | ||||
Powierzchnia | 431 500 km² | ||||
Liczba ludności (2008) | 1 118 931[1] | ||||
Gęstość zaludnienia | 2,6 osób/km² |
Kraj Zabajkalski (ros. Забайкальский край) - jednostka administracyjna Federacji Rosyjskiej.
[edytuj] Geografia
Kraj leży we wschodniej Azji.
[edytuj] Historia
Na tereny Kraju Zabajkalskiego w 1653 przybyli kozacy i rozpoczęli osadnictwo mające na celu wzmocnienie południowo-wschodniej granicy Rosji. Od 1824 było to miejsce zesłania dekabrystów. W latach 1918-1920 obszar kraju znajdował się w rekach Japończyków i atamana Siemionowa. W latach 1920-1922 ma terenie kraju istniała Republika Dalekiego Wschodu. Następnie w ramach ZSRR powstawały kolejno: Gubernia Zabajkalska, Okręg Czytyjski i od 1926 Kraj Dalekowschodni. W 1937 powstał, w granicach dzisiejszego kraju, obwód czytyjski, którego część stanowił Agińsko-Buriacki Okręg Autonomiczny (wówczas pod nazwą Agiński Buriat-Mongolski Okręg Narodowościowy). W 1991 Agińsko-Buriacki Okręg Autonomiczny stał się osobnym podmiotem Federacji Rosyjskiej.
Na mocy referendum z 11 marca 2007 roku, obwód czytyjski i Agińsko-Buriacki Okręg Autonomiczny zostały połączone i z dniem 1 marca 2008 utworzyły Kraj Zabajkalski.
[edytuj] Podział administracyjny
Obecnie Kraj Zabajkalski dzieli się na jeden okręg (Okręg Agińsko-Buriacki), 31 rejonów i 6 miast wydzielonych.