Hera
Z Wikipedii
Hera (gr. Ἥρα) - w mitologii Greków najstarsza córka Kronosa i Rei.Żona Zeusa. Według niektórych źródeł druga małżonka władcy bogów-zajęła miejsce Temidy.Była również siostrą władcy olimpu, królowa Olimpu, bogini niebios i macierzyństwa, patronka macierzyństwa, opiekunka małżeństwa i rodziny. Uosabia cnoty małżeńskie - w tym wierność - i w związku z tym walczy z wszelkimi przejawami zdrady; sama cierpiała z powodu niewierności małżonka. Mity związane z Herą opisują przede wszystkim jej spory i pojednania z Zeusem oraz mściwe knowania wymierzone przeciwko kochankom i nieślubnym dzieciom małżonka. Z tego powodu jest obecnym symbolem zazdrości.
Jako miejsce narodzin Hery mity podają Argos lub wyspę Samos. Najważniejsze ośrodki kultu Hery znajdowały się właśnie na Samos i w Argos, oraz na Peloponezie i w Olimpii, gdzie co pięć lat odbywały się na cześć Hery igrzyska dziewcząt.
Pierwotnie jej wizerunkiem był prosty słup lub belka. Później przedstawiano ją jako poważną, dostojną matronę, często z jabłkiem granatu w ręce - symbolem płodności - lub z lilią. Poświęcony jej ptak to kukułka, lecz często przedstawia się Herę na rydwanie zaprzężonym w pawie, którym powozi Iris, według mitologii jej pokojówka. Oprócz pawi częstym atrybutem Hery jest krowa (Homer często nazywa boginię "krowiooką", chwaląc w ten sposób jej wielkie, błękitne oczy).
Dzieci Hery to Hefajstos (którego - według niektórych mitów - miała spłodzić sama, bez pomocy Zeusa), Ares, Hebe oraz Ejlejtyja, bogini czuwająca nad porodem. Hera pokłóciła się z Ateną i Afrodytą o złote jabłko które Eris rzuciła na stół podczas uczty. Odpowiednik Hery w mitologii rzymskiej to Junona.
[edytuj] Wizerunek Hery w mitach
Bezlitosna wobec Heraklesa:
Ze szczególną zawziętością prześladowała Heraklesa, syna Zeusa i Alkmeny. Wysłała węże, aby udusiły niemowlę w kołysce a on udusił je, potem zesłała na herosa obłęd, przez który pozabijał swoje dzieci biorąc je za demony, była inicjatorką dwunastu prac, które musiał wykonać. Namówiła ukochaną Heraklesa aby wyprała jego koszulę w krwi zabitego przezeń cyklopa, która była zatruta i zabiła Heraklesa. Pamiętliwa i zaciekła, Hera nie ustawała w prześladowaniach. Rozdrażniony Zeus wymierzył jej karę, każąc powiesić swą małżonkę na Olimpie głową w dół, zatroszczył się przy tym o to, by do jej nóg przymocowano kowadło. Kiedy Herakles po śmierci przybył na Olimp, pogodził się z Herą.
Oślepiająca Terezjasza:
Hera i Zeus spierali się o to, kto jest bardziej skłonny ulegać pokusom miłości: mężczyzna czy kobieta. Wezwali na sędziego Terezjasza, ponieważ przez część swego życia był kobietą. Terezjasz był tego samego zdania co Zeus, odparł więc: "kobieta". Hera sprawiła, że oślepł.
Hera i jej rywalki
Semele, matka Dionizosa, zginęła od pioruna, bo idąc za radą Hery, poprosiła Zeusa, by jej się ukazał z gromem i błyskawicami. Hera zesłała też szaleństwo na małżonków, którzy się zaopiekowali Dionizosem, a gdy dorósł, i na niego zesłał obłęd. Bogini prześladowała Io, którą pokochał Zeus. Przeszkadzała Latonie urodzić bliźnięta (Apollina i Artemidę), których ojcem był Zeus. Namówiła też Artemidę, aby własną strzałą zabiła swą młodą towarzyszkę, nimfę Kallisto, w której zakochał się Zeus.
Przeciw Trojanom
Hera brała czynny udział w wojnie po stronie Greków. Nie wybaczyła Trojaninowi Parysowi, że w słynnym konkursie przyznał złote jabłko Afrodycie. Gdy więc Parys uciekał z Heleną, Hera sprawiła, że straszliwa burza uderzyła w jego statki. Podczas walk strzegła szczególnie Achillesa i króla Menelaosa, męża Heleny.
