Adolf Butenandt
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Adolf Friedrich Johann Butenandt (Lehe, 24 maart 1903 - München, 18 januari 1995) was een Duits scheikundige die de Nobelprijs voor de Scheikunde in 1939 kreeg voor zijn baanbrekend onderzoek op het gebied van sekshormonen. Hij deelde de Nobelprijs met Ružička. Onder dwang van het [[Nazi-Duitsland|nazi-regime], weigerde hij aanvankelijk zijn prijs, om hem na de Tweede Wereldoorlog in 1949 alsnog te accepteren.
Butenandt ontdekte in 1929 tegelijkertijd met Doisy het hormoon oestron. Kort later in 1932 werd uit de urine van zwangere vrouwen oestradiol geïsoleerd. Ander belangrijk onderzoek werd gedaan naar de hormonen andosteron en progesteron
Hij was de directeur van het Kaiser Wilhelm Instituut in Berlijn en later professor aan de Eberhard-Karls-Universität in Tübingen en aan de Universiteit van München.
[bewerk] Externe link
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Scheikunde (1926-1950) |
|
1926: Svedberg | 1927: Wieland | 1928: Windaus | 1929: Harden, Euler‑Chelpin | 1930: H.Fischer | 1931: Bosch, Bergius | 1932: Langmuir | 1934: Urey | 1935: F.Joliot‑Curie, I.Joliot‑Curie | 1936: Debye | 1937: Haworth, Karrer | 1938: Kuhn | 1939: Butenandt, Ružička | 1943: Hevesy | 1944: Hahn | 1945: Virtanen | 1946: Sumner, Northrop, Stanley | 1947: Robinson | 1948: Tiselius | 1949: Giauque | 1950: Diels, Alder Volledig overzicht | (1901-1925) | (1926-1950) | (1951-1975) | (1976-2000) | (2001-2025) |
