George de Hevesy
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
George Charles de Hevesy, geboren als Hevesy György, ook bekend als Georg Karl von Hevesy (Boedapest, 1 augustus 1885 – Freiburg im Breisgau, 5 juli 1966) was een Hongaars scheikundige die belangrijk was in de ontwikkeling van de tracer method, waarbij radioactieve tracers gebruikt worden om chemische processen te bestuderen, bijvoorbeeld het metabolisme van dieren. Hiervoor kreeg hij in 1943 de Nobelprijs voor de Scheikunde.
Toen Duitsland Denemarken binnenviel in de Tweede Wereldoorlog loste hij de gouden Nobelprijzen van Max von Laue en James Franck op in koningswater om te verhinderen dat ze gestolen werden door de Duitsers. Hij zette de oplossing op een plank in zijn laboratorium op het Niels Bohr Instituut. Na de oorlog vond hij de oplossing terug en kon hij het goud terugwinnen. De Nobel Stichting goot de prijzen opnieuw uit het goud. [1]
In 1923 was hij medeontdekker van Hafnium, met Dirk Coster.
[bewerk] Externe links
- George de Hevesy – Biografie
- [2] (Hongaars)
- Annotated bibliography for George de Hevesy from the Alsos Digital Library for Nuclear Issues
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Scheikunde (1926-1950) |
|
1926: Svedberg | 1927: Wieland | 1928: Windaus | 1929: Harden, Euler‑Chelpin | 1930: H.Fischer | 1931: Bosch, Bergius | 1932: Langmuir | 1934: Urey | 1935: F.Joliot‑Curie, I.Joliot‑Curie | 1936: Debye | 1937: Haworth, Karrer | 1938: Kuhn | 1939: Butenandt, Ružička | 1943: Hevesy | 1944: Hahn | 1945: Virtanen | 1946: Sumner, Northrop, Stanley | 1947: Robinson | 1948: Tiselius | 1949: Giauque | 1950: Diels, Alder Volledig overzicht | (1901-1925) | (1926-1950) | (1951-1975) | (1976-2000) | (2001-2025) |
