Motî:mannet
Èn årtike di Wikipedia.
mannet, mannete [addj.]
1. nén prôpe, nén nete, nén bén lavé. Ni vnoz nén dire ki c' est mannet: dji l' a rnetyî; asteure c' est prôpe (A. Gauditiaubois). On dit eto: måprôpe, niche, måssî, yôrd; loukîz a nareus.
2. (dins on criya) veyou evi. A l' mannet pourcea !. rl a: sale.
Etimolodjeye: mot d' aplacaedje adviebe (må) + addjectif (nete), må nete.
| mannesté [f.n.]
1. sacwè d' mannet. On dit eto: nichté, måssîsté, yôrdeure. F. saleté.
2. crouwå. Fé les tombes, c' est rnetyî les mannestés ki crexhèt dsu. rl a: runin, nichté, mizere. F. mauvaise herbe.
3. pitite poûssire. On dit eto : ploumion, ploumtion.
4. (mot d' årtisse) sûna ki vént del velire d' ene vatche må netieye. Vosse vatche tape-t ele co des mannestés ? F. exsudat utérin.
Parintêye:
