Motî:evoye
Èn årtike di Wikipedia.
evoye
I. [adv.]
1. e voye (sol voye) po-z aler å lon. Vo nos la evoye. F. en route. >> dj' estans evoye: Franwal: ahåyant po: " On y va ? ".
2. nén la. Il est evoye. Elle est tofer evoye. I dmeure lontins evoye. Li viye bribeuse bouxhe a l' måjhon d' on botchî, Mins l' botchî est evoye a messe... (F. Dewandelaer). F. parti, absent, sorti, dehors, en déplacement.
3. k' a nd alé (+ viebe). Il est evoye doirmi. Dj' esteu evoye fener. F. parti.
4. å lon. Va-z è evoye ! F. va-t-en ! >> vo l' la å diale evoye: il est evoye foirt lon. F. au diable vauvert.
5. bén avancî (eye) po reyussi dins on mestî, dins s' manaedje, bén escourci (eye), tot djåzant d' on moteur. Il est evoye, asteure k' il a atchté s' måjhon. Vola l' moteur evoye, ci côp ci. F. bien parti(e).
6. cåzu sô. Cwand dji l' a cwité, il esteut ddja bén evoye; et i nd ont co seur riboevou après. F. saoul(e), ivre.
7. mwais, mwaijhe, k' est ki s' måvele. Vo l' la evoye; ti nel såreus råjhner. F. enfiévré(e), exité(e), fâché(e), emballé(e). >> Vo l' la evoye so s' tchôd cayô: vo l' la ki monte e smince (ki s' mwaijhixhe). F. flambant de colère, hyperexcité.
8. edoirmou (owe). Ni fjhoz pont d' brut, la l' gamene evoye.
9. evoye po todi (moirt, moite). Ci côp ci il est bén evoye: dins wai d' tins, i s' vont apougnî po l' eritance. Dispoy ki s' feme est evoye , il est tot disbårté. >> Bén il a stî rade evoye: il a morou sins esse malåde, k' on n' sî atindeut nén. F. mort inopinément.
10. toumé(e) flåwe, tcheyou (owe) dins les pemes. Gusse est bén evoye; il a d' l' aiwe plin l' boke et i fwait des gargouyes; on lzî creye: "Houmez l' aiwe foû del boke !" (E. Pecheur). rl a: toumer evoye. F. évanoui(e).
11. flåwe tot djåzant des ouys, des orayes. Dj' a m' vuwe si evoye, savoz ! F. faible, affaibli(e), déficient(e).
12. k' a peté, tot cåzant d' ene tchedje esplozive. Li mene n' est nén evoye. F. éclaté(e).
13. houte, fini (eye). L' ivier est evoye. F. fini(e), terminé(e).
14. distindou (owe) tot djåzant d' on feu. Pocwè ki l' feu est evoye ? éteint(e).
II. evoye ! [mot-criya]
1. dene l' ôre d' end aler. F. partons ! en route ! So on postea, on pleut lére: CAMBRAI, a ene dijhinne di kilometes... Evoye, nozôtes... (P. Rousselle). >> Hay evoye !: rafoircixh l' ôre d ' endaler. Ladso, hay evoye, nozôtes, po Xhoutsiplou ! Ça fwait k' on va fougnî dvins tos les ridants po trover ene plakete, cori dins tos les colidôrs, ricopyî çou k' on nd a mezåjhe, rivni, ricopyî tot li bazår so si deure plake et hay evoye ! (L. Hendschel). F. allez, en avant ! >> evoye po les waides°.
2. a l' ouxh ! (ôre po tchessî ene djin). Alez, evoye di cial, vos, rénnvåt ! F. dehors!
III. [sipitron] assoçné a on viebe po fé ene vierbire, ki l' sinse est diferin do mwaisse viebe. Il a corou evoye come on fonnet. Ça a stî on bizaedje-evoye djenerå.
Etimolodjeye: mot d' aplacaedje d' ene divancete (e) + no (voye).
- Dipus d' racsegnes so les adviebes
- Dipus d' racsegnes so les mots-criyas
- Dipus d' racsegnes so "evoye" et les ôtes spitrons
- Dipus d' racsegnes so les vierbires avou li spitron "evoye"
