İdo dili
Vikipedi, özgür ansiklopedi
- İdo dili makalesinde yapay dil olan "ido" açıklanmaktadır. İstanbul Deniz Otobüsleri (İDO) için İDO (İstanbul Deniz Otobüsleri) sayfasına bakınız.
| Ido | |
|---|---|
| Konuşulduğu ülkeler : | |
| Konuşan kişi sayısı: | 2,000 + |
| Sıralama: | |
| Dil Grubu Sınıflandırma: |
|
| Resmi Durum | |
| Resmi dil olduğu ülkeler: | |
| Düzenleyen: | - |
| Dil Kodu | |
| ISO 639-1: | io |
| ISO 639-2 (B): | |
| ISO 639-2 (T): | |
| SIL: | |
İdo, anadilleri farklı olan insanlar arasında anlaşmayı kolaylaştırmayı amaçlayan yapay bir dildir. 1907'de Uniono por la Linguo Internaciona Ido (uluslararası dil İdo birleşmesi) tarafından icat edilmiştir.
İdo, dilbilgisi, sesbilgisi ve sözcelem bakımından öncülü Esperanto ile benzerlikler gösterir. İdo, Esperanto'da reform talep eden Esperantocular tarafından oluşturulmuştur. Bu dili konuşanların sayısı bilinmemekle birlikte Esperanto'yu azami 1,5 milyon, İdo'yu birkaç bin kişinin konuştuğu tahmin edilmektedir. Yine Esperanto bilenlerin İdo'yu, İdo bilenlerin Esperanto'yu fazla zorlanmadan anladıkları tahmin edilmektedir.
İki dil arasında göze çarpan en önemli fark, İdo'nun 26 harfli standart Latin abecesini kullanmasıdır. Oysa Esperanto'da "q", "w", "x", ve "y" harfleri bulunmayıp; "ĉ", "ĝ", "ĥ, "ĵ", "ŝ" ve "ŭ" harfleri bulunmaktadır. İdo'nun Esperanto'nun 'hatalarını gidermek' amacıyla ortaya çıktığını söylemek yanlış olmaz.
[değiştir] Ido nasıl öğrenilebilir?
[değiştir] Geçmiş ve gelecek İdo kurultayları
- 2007: Paris, Fransa (Rapor)
- 2006: Berlin, Almanya, 10 ülkeden yaklaşık 25 kişi (Rapor)
- 2005: Toulouse, Fransa, 4 ülkeden 13 kişi (Rapor)
- 2004: Kiev, Ukrayna, 9 ülkeden 17 kişi (Rapor)
- 2003: Grossbothen, Almanya, 6 ülkeden gelen katılımcılar (Rapor)
- 2002: Kraków, Polonya, 6 ülkeden 14 katılımcı (Rapor)
- 2001: Nürnberg, Almanya, 5 ülkeden 14 kişi (Rapor)
- 1998: Białobrzegi, Polonya, 6 ülkeden 15 kişi
- 1997: Bakkum (mun. Castricum), Hollanda, 7 ülkeden 19 kişi
- 1995: Elsnigk, Almanya
- 1991: Ostend, Belçika, 21 katılımcı
- 1980: Namur, Belgium, 35 kişi
- 1960: Zürih, İsviçre, yaklaşık 50 kişi
