อิล ดิโว่

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

? อิล ดิโว่
ซ้ายไปขวา: อูร์ส บือเลอร์ ,เซบาสเตียง อีซองบาร์ ,การ์โลส มารีน และ เดวิด มิลเลอร์
ข้อมูลพื้นฐาน
แหล่งกำเนิด	เซ็นสัญญาที่สหราชอาณาจักร
แนวเพลง	โอเปร่า ป็อป
ปี	พ.ศ. 2547 - ปัจจุบัน
ค่าย	โซนี่ บีเอ็มจี (สหราชอาณาจักร)
เว็บไซต์	ildivo.com
สมาชิก
อูร์ส บือเลอร์ (Urs Bühler) เซบาสเตียง อีซองบาร์ (Sébastien Izambard) เดวิด มิลเลอร์ (David Miller) การ์โลส มารีน (Carlos Marín)

อิล ดิโว่ (Il Divo, ผู้เป็นที่สุดของการร้องเพลง) คือกลุ่มศิลปินที่นำเทคนิคการร้องแบบโอเปร่าผสมผสานดนตรีแนวป๊อปในแบบโรแมนติก โดยมีวงออร์เคสตราบรรเลงประกอบ อิล ดิโว่ประสบความสำเร็จอันดับที่ 1 ในชาร์ตระหว่างประเทศกว่า 26 แห่ง ยอดขายกว่า 13 ล้านแผ่น ได้รับสถานะทองและทองคำขาวกว่า 104 รางวัลทั่วโลก ^[1] อิล ดิโซ่ประกอบไปด้วยสมาชิกดังต่อไปนี้

การ์โลส มารีน (เสียงต่ำ) จาก ประเทศสเปน
เดวิด มิลเลอร์ (เสียงสูง) จาก สหรัฐอเมริกา
เซบาสเตียง อีซองบาร์ (เสียงป๊อป) จาก ประเทศฝรั่งเศส
อูร์ส บือเลอร์ (เสียงสูง) จาก ประเทศสวิตเซอร์แลนด์

[แก้] ประวัติ

[แก้] การรวมวงดนตรี [2545-2547]

อิล ดิโว่ คือวงดนตรีในโครงการของไซมอน โคลเวล กรรมการรายการประกวดร้องเพลงอเมริกาไอดอล (สหรัฐอเมริกา) และป๊อปไอดอล (สหราชอาณาจักร) โดยใช้เวลากว่า 2 ปีในการคัดเลือกสมาชิกวง อิล ดิโว่มีจุดเด่นที่ "เสียง" ซึ่งได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี, "รสนิยม" โดยอาร์มานี่ เป็นผู้สนับสนุนเครื่องแต่งกาย และ "ความโรแมนติก" อิล ดิโว่ ลงนามกับโซนี่ บีเอ็มจี ของสหราชอาณาจักร

ความคิดริเริ่มการตั้งวงอิล ดิโว่นี้ เริ่มต้นหลังจากไซมอนได้ฟังเพลงของ อานเดรอา โบเชลลี และ ซาร่าห์ ไบรท์แมน ในบทเพลง Con te partirò หรือในฉบับภาษาอังกฤษ "ไทม์ทูเซกู๊ดบาย" ไซมอนเลือกที่จะคัดเลือกสมาชิกวงจากหลายๆประเทศ (ซึ่งสมาชิกวงมาจาก สเปน, สวิตเซอร์แลนด์, ฝรั่งเศส และสหรัฐอเมริกา) ซึ่งพยายามให้เสียงเหมือน "เดอะทรีเทอเนอร์" (อันประกอบไปด้วย Plácido Domingo,José Carreras, ลูชิอาโน ปาวารอตติ)

สมาชิกทั้ง 4 ประกอบไปด้วย เดวิด มิลเลอร์ (อเมริกัน) จบการปริญญาตรีด้านการร้องเพลงและปริญญาโทด้านละครโอเปร่าจากมหาวิทยาลัยในโอไฮโอ เดวิดย้ายมาอยู่นิวยอร์กได้ 10 ปี ร้องและเล่นละครโอเปร่ามามากกว่า 45 การแสดง ล่าสุดเขาร่วมเล่นละครบรอดเวย์ของผู้กำกับ Baz Luhrman เรื่อง Puccini’s La Boheme ด้วย, เซบาสเตียง อีซองบาร์ (ฝรั่งเศส) เขาเรียนการร้องเพลงด้วยตนเอง สามารถแต่งเพลง เล่นกีตาร์และเปียโนได้ เขาอำนวยการสร้างงานให้ศิลปินฝรั่งเศสหลายคน , อูร์ส บือเลอร์ (สวิตเซอร์แลนด์) เริ่มร้องเพลงและตั้งวงร็อกของตัวเองตั้งแต่อายุ 17 ปี ที่เมือง Luzern บ้านเกิดของเขา จากนั้นเขาย้ายมาอัมสเตอร์ดัมเพื่อเรียนการร้องเพลง, การ์โบส มารีน (สเปน) ผ่านเวทีละครโอเปร่ามามากมาย โดยได้รับบทเด่นในเรื่อง Les Miserables, The Man From La Mancha และ Beauty And The Beast

[แก้] ก้าวแรกแห่งความสำเร็จ [2547 - 2549]

อิล ดิโว่ วางจำหน่ายอัลบั้มแรกในชื่อ อิล ดิโว่ ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2547 (ในประเทศไทยวันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2548) พวกเขาทำลายสถิติกว่า 25 ปีของ Led Zeppelin ซึ่งเป็นวงเดียวที่ประสพความสำเร็จเป็นอัลบั้มอันดับ 1 โดยไม่มีการปล่อยซิงเกิล ออกเพื่อประชาสัมพันธ์เพลงแต่อย่างใด

ในปี พ.ศ. 2548 อิล ดิโว่วางจำหน่ายอัลบั้มที่ 2 "อังโกร่า" ขึ้นสู่อันดับที่ 1 ในอเมริกาด้วยยอดขายกว่า 150,000 แผ่นภายใน 1 สัปดาห์ และในกลางปี อิล ดิโว่ได้ออกอัลบั้มคริสต์มาส "เดอะคริสต์มาสคอนเลกชั่น"

อิล ดิโว่ได้ขับร้องเพลงประจำการแข่งขันอย่างเป็นทางการของฟุตบอลโลก 2006 เพลง "เดอะไทม์ออฟอาวเวอร์ไลฟ์" กับ โทนี่ แบร็กทัน นักร้องแนวอาร์แอนด์บี แสดงในวันที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2549 ในการเปิดการแข่งขันและ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2549 ในพิธีปิดการแข่งขัน ซึ่งเพลงนี้สามารถพบได้ในอัลบั้ม "วอยซ์ฟรอมเดอะพีฟ่าคัพ" และอัลบั้ม "ลิบรา" ของ โทนี่ แบร็กทัน และในสหราชอาณาจักรนั้น อิล ดิโว่ แสดงถวายสมเด็จพระราชินี ในรายการ "รอยัลวาไรตี้" ในปีเดียวกันนี้ พวกเขาประสบความสำเร็จในการจำหน่ายบัตรคอนเสิร์ตกว่า 86 รอบทั่วโลก ผู้ชมกว่า 500,000 คน ใน 69 เมืองที่สหราชอาณาจักร, สหรัฐอเมริกา, ยุโรป และออสเตรเลีย ตามด้วยการแสดงในฐานะแขกพิเศษกับบาบร่า สตรัยซันในการแสดงของเธอกว่า 20 การแสดงตลอดเดือนตุลาคม และพฤศจิกายน

ในปลายปี พ.ศ. 2549 อิล ดิโว่ ได้ออกอัลบั้มที่ 3 ของพวกเขา "เซียมเปร" มีซิงเกิลวางจำหน่ายซิงเกิลแรกและซิงเกิลเดียวคือ "คารูโซ" ในปีเดียวกันนี้ อิล ดิโว่ ได้จัด "คอนเสิร์ตทัวร์ 2007" ที่ไปเยือนเอเชีย, ออสเตรเลีย, แอฟริกาใต้, สหราชอาณาจักร, ยุโรป และอเมริกา

[แก้] การกลับมาของอิล ดิโว่ [2551]

หลังช่วงพักร้อนยาวตลอดปี พ.ศ. 2550 อิล ดิโว่ก็ได้เริ่มบันทึกเสียงเพื่อออกอัลบั้มชุดใหม่ของพวกเขา เพื่อจำหน่ายในช่วงปลายปี พ.ศ. 2551^[2] นอกจากนี้ ในวันที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2551 อิล ดิโว่จะเป็นแขกรับเชิญพิเศษในคอนเสิร์ตทัวร์เทกกิงแชนเซสของ เซลีน ดิออน ในดับลิน อีกด้วย ^[3]

[แก้] ผลงานของอิล ดิโว่

ต่อไปนี้เป็นรายชื่อผลงานของอิล ดิโว่บางส่วน สำหรับผลงานทั้งหมดของอิล ดิโว่ที่เป็นรูปแบบอัลบั้มเพลง ดูบทความที่ ผลงานอัลบั้มของอิล ดิโว่ และรูปแบบซิงเกิลดูบทความที่ ผลงานซิงเกิลของอิล ดิโว่