Zespół Marchiafavy-Bignamiego

Z Wikipedii

Zespół Marchiafavy i Bignamiego (choroba Marchiafavy i Bignamiego, choroba Marchiafavy, zespół Marchiafavy, ang. Marchiafava-Bignami disease) – choroba neurologiczna z grupy encefalopatii alkoholowych, występująca u osób długo i trwale uzależnionych od alkoholu, zwłaszcza młodego, niedojrzałego wina. Objawy choroby Marchiafavy i Bignamiego wynikają z uszkodzenia ciała modzelowatego i płatów czołowych. W obrazie klinicznym stwierdza się:

• spowolnienie ruchowe
• postępujące otępienie
• splątanie
• omamy
• ataksję tułowia
• zaburzenia postawy i chodu (zespół astazja-abazja)
• dyzartrię
• apraksję ideomotoryczną i mimiczną
• niedowłady
• napady padaczkowe
• odruchy deliberacyjne
• zmiany charakterologiczne (spłycenie reakcji, stępienie afektu, zanik napędu, bezkrytyczność).

[edytuj] Etiologia

Przyczyną zespołu jest postępujące uszkodzenie ciała modzelowatego, związane z jego demielinizacją.

[edytuj] Leczenie

Nie znane jest leczenie przyczynowe (poza zaleceniem unikania spożycia alkoholu). Stosuje się leczenie objawowe.

[edytuj] Historia

Chorobę opisali w 1903 roku włoscy lekarze Amico Bignami i Ettore Marchiafava u wieloletniego alkoholika pijącego chianti^[1]. Klasycznie choroba rozpoznawana jest u 40-60-letnich mężczyzn, uzależnionych od taniego czerwonego wina.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny. Wojciech Kozubski, Paweł P. Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 343. ISBN 83-200-3244-X. 

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Artykuł z eMedicine (en)
• Marchiafava-Bignami syndrome w bazie Who Named It