Zaręczenie Wzajemne Obojga Narodów
Z Wikipedii
Zaręczenie Wzajemne Obojga Narodów – szczegółowe przepisy wykonawcze do konstytucji 3 maja, uchwalone przez Sejm Czteroletni 20 października 1791.
Były wyjaśnieniem niesformułowanych w konstytucji 3 maja przepisów, dotyczących stanu unii polsko-litewskiej.
Zaręczenie odwoływało się do bardziej ścisłego związku Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, nazywanego odtąd Rzecząpospolitą Polską. Powoływało wspólny zarząd nad wojskiem i skarbem. Zarazem gwarantowało Litwinom proporcjonalny udział w nowych organach władzy centralnej RP. Komisja Wojskowa Obojga Narodów i Komisja Skarbowa Obojga Narodów miały się składać z równej liczby przedstawicieli Korony i Litwy, a w Komisji Policji miało zasiadać 2/3 Koroniarzy i 1/3 Litwinów.
Zaręczenie miało wejść w skład pacta conventa i miało obowiązywać Stanisława Augusta Poniatowskiego i każdego następnego monarchę Rzeczypospolitej.
