Wysoczyzna Żelechowska
Z Wikipedii
Wysoczyzna Żelechowska | |
Prowincja | Niż Środkowoeuropejski |
Podprowincja | Niziny Środkowopolskie |
Makroregion | Nizina Południowopodlaska |
Mezoregion | Wysoczyzna Żelechowska |
Zajmowane jednostki administracyjne |
Polska: woj. mazowieckie woj. lubelskie |
Wysoczyzna Żelechowska (318.95), region naturalny we wschodniej Polsce w południowo - zachodniej część Niziny Południowopodlaskiej, między równinami: Garwolińską na zachodzie a Łukowską na wschodzie i dolinami Wisły i Wieprza na południu a Obniżeniem Węgrowskim na północy. Powierzchnia 1844 km².
Wysoczyzna obejmuje falistą równinę morenową z ostańcowymi wzniesieniami morenowymi. Maksymalna wysokość 208 m n.p.m. Na północy występują moreny czołowe stadiału Warty zlodowacenia środkowopolskiego.
Znajdują się tu źródła: Bystrzycy, Świdra, Wilgi i Okrzejki.
Region stanowi krainę rolniczą, urozmaiconą niewielkimi płatami lasu.
Główne miasta : Ryki, Żelechów, Stoczek Łukowski.
Podlaski Przełom Bugu • Wysoczyzna Kałuszyńska • Obniżenie Węgrowskie • Wysoczyzna Siedlecka • Wysoczyzna Żelechowska • Równina Łukowska • Pradolina Wieprza • Wysoczyzna Lubartowska