Wroniec widlasty
Z Wikipedii
| Wroniec widlasty | |||||||||||||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka wg Reveala | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | jądrowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | rośliny | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podkrólestwo | naczyniowe | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | widłaki | ||||||||||||||||||||||||||||
| Klasa | widłaki jednakozarodnikowe | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | widłakowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | widłakowate | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzaj | wroniec | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | wroniec widlasty | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Huperzia selago (L.) Bernh. ex Schrank. | |||||||||||||||||||||||||||||
| Synonimy | |||||||||||||||||||||||||||||
| Lycopodium selago L. | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
 Galeria zdjęć i grafik |
|||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Wroniec widlasty, widłak wroniec (Huperzia selago) – gatunek roślin wieloletnich zaliczany do rodziny widłakowatych. Występuje na terenie całej Polski, w górach jest bardziej pospolity niż na niżu.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Charakterystyczne cechy pozwalające łatwo odróżnić go od innych krajowych gatunków: wzniesione łodygi, widlasto rozgałęziające się i równej wysokości.
- Liście
- Równowąskolancetowate, ostro zakończone, całobrzegie, lub drobno piłkowane, bez włosków. Długość 4–8 mm, ustawione skrętolegle w 8 szeregach na pędach i zwykle odstające od nich.
- Zarodnie
- Nie wytwarza kłosa zarodnionośnego. Zarodnie powstają w kątach liści zarodnionośnych, tzw. sporofili. Są one bardzo podobne do liści płonych. Zarodnie mają nerkowaty kształt i po dojrzeniu pękają od góry, wysypując zarodniki. Zarodniki dojrzewają od lipca do września. Zawierają łatwopalne olejki eteryczne.
- Biotop, wymagania
- Lasy na niżu, w górach aż po piętro alpejskie. W górach rośnie wśród skał, na wolnych miejscach wśród kosodrzewiny, na halach. Niekiedy rozmnaża się również wegetatywnie za pomocą rozmnóżek. Chamefit. W Tatrach sięga aż po piętro alpejskie. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek wyróżniający dla All. Vaccinio-Piceion, Ass. Polysticho-Piceetum.
- Roślina trująca
- Cała roślina ma własności trujące. Zawiera trujące alkaloidy: annotynę, likopodynę.
[edytuj] Ochrona
Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.
Umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)[1] w grupie gatunków narażonych na wyginięcie na izolowanych stanowiskach, poza głównym obszarem występowania (kategoria zagrożenia: [V]).
Przypisy
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
[edytuj] Bibliografia
- Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Zobacz też: rośliny tatrzańskie.
