Wołowy Grzbiet
Z Wikipedii
Wołowy Grzbiet (słow. Volí chrbát) – fragment głównej grani Tatr pomiędzy Żabim Koniem (oddzielony Żabią Przełęczą Wyżnią) a Mięguszowieckim Szczytem Czarnym (oddzielony Czarnostawiańską Przełęczą). Jest to odcinek długości ok. 1 km o grzbiecie poszarpanym licznymi zębami turniczek, 600 m ściany zamykające od południa kotlinę Czarnego Stawu poprzecinane są żlebami.
Wołowy Grzbiet oddziela od siebie doliny Rybiego Potoku i Mięguszowiecką.
Punktami kulminacyjnymi Wołowego Grzbietu są (kolejno od wschodu na zachód):
- Żabia Turnia Mięguszowiecka (2336 m n.p.m.)
- Wołowa Turnia (2373 m n.p.m.)
- Hińczowa Turnia (2377 m n.p.m.)
Pierwsze odnotowane wejście:
- na Wołową Turnię – Friedrich Fuchs ok. 1862 r.
- na Hińczową Turnię – Karol Englisch i Johann Hunsdofrerd 1903, zimą: Mieczysław Lerski i Jerzy Maślanka 1910
