Witold Zacharewicz

Z Wikipedii

Witold Zacharewicz (26 sierpnia 1914 w Płocku – 16 lutego 1943 w Oświęcimiu) – polski aktor okresu międzywojennego.

Urodził się jako drugie dziecko Kiejstuta Zacharewicza i Wandy z Kraczkiewiczów. Do 1919 roku rodzice Witolda byli posiadaczami majątku ziemskiego w Stanowie (k. Płocka), kiedy to rozwiedli się i sprzedali posiadłość.

Witold Zacharewicz ukończył warszawskie Gimnazjum im. Jenerała Sowińskiego (1932), następnie kontynuował edukację na wydziale polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Równolegle uczęszczał na warsztaty w Państwowym Instytucie Sztuk Teatralnych.

W latach 1933 – 1936 występował w warszawskich teatrach miejskich. Ponadto w sezonie 1934/35 był w zespole rewiowego teatru "Stara Banda", a w roku 1936 grał w Teatrze Kameralnym. Jednakże największą popularność przyniosły mu role filmowe, niekiedy filmowych amantów, do czego predestynowały go świetne warunki fizyczne. Sławę zdobył występując w filmach Michała Waszyńskiego i Józefa Lejtesa. Rok 1938 to okres największej popularności aktora. Ostatnim filmem z jego udziałem była "Gehenna".

W czasie wojny przebywał w Warszawie. Początkowo pracował jako kelner, a od połowy 1940 roku grał w jawnych teatrach ("Miraż", następnie "Maska"), pomimo zakazu pracy w nich wydanego aktorom przez podziemne struktury ZASP. Wg relacji żony, Zacharewicz uważał, że w ten sposób krzewi polską kulturę i język i podtrzymuje rodaków na duchu.

1 października 1942 roku na został aresztowany przez Gestapo. Zacharewicz i około 10 innych osób, w tym matka aktora, zaangażowali się w produkcję fałszywych dokumentów dla ukrywających się Żydów. Organizatorem akcji okazał się prowokator Gestapo. W listopadzie aktor został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie został zamordowany 16 lutego 1943 roku. Istnieją dwie relacje nt. okoliczności śmierci: miał zostać zamordowany zastrzykiem z fenolu w serce (co potwierdzało dwóch świadków), lub rozstrzelany (jak utrzymywał inny ze współwięźniów).