Willoughby Hamilton
Z Wikipedii
Willoughby James Hamilton (ur. 8 grudnia 1864 w Monasterevin, Kildare, zm. 27 września 1943 w Dublinie), tenisista irlandzki, zwycięzca Wimbledonu.
Praworęczny, o niepozornej sylwetce (co przyniosło mu przydomek The Ghost), wygrywał mistrzostwa Irlandii w grze pojedynczej (1889), podwójnej (1996, 1887, 1888) i mieszanej (1889, z Leną Rice). Przede wszystkim jednak sławę zdobył na Wimbledonie, gdzie stał się najtrudniejszym rywalem siedmiokrotnego triumfatora, Williama Renshawa. Renshaw przegrał na londyńskich kortach jedynie trzy pojedynki singlowe, z czego dwa z Hamiltonem. W 1888 Hamilton pokonał Renshawa w ćwierćfinale (przerywając serię 14 z rzędu wygranych pojedynków rywala), a w 1890 w meczu o tytuł (challenge round). Do challenge round w 1890 Hamilton przystępował po dramatycznym zwycięstwie w finale turnieju pretendentów (All Comers) nad Haroldem Barlowem (2:6, 6:4, 6:4, 4:6, 7:5). Rok później sam miał prawo obrony mistrzostwa z rywalem wyłonionym w turnieju pretendentów (którym okazał się Wilfred Baddeley), ale nie przystąpił do turnieju z powodu choroby (zakażenia krwi), które wkrótce zakończyło jego karierę tenisową.
Markowym uderzeniem Hamiltona był forhend grany w biegu. Poza tenisem z powodzeniem grał w piłkę nożną (reprezentant Irlandii).
Występy w challenge round na Wimbledonie:
- 1890 - 6:8, 6:2, 3:6, 6:1, 6:1 z Williamem Renshawem
Źródła:
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978
