Warszawska szkoła matematyczna
Z Wikipedii
Warszawska szkoła matematyczna - jeden z trzech ośrodków polskiej szkoły matematycznej reprezentowany przez grupę matematyków działających w latach 1915–1939 w środowisku Uniwersytetu Warszawskiego i Politechniki Warszawskiej, którzy zajmowali się teorią mnogości, topologią, teorią funkcji rzeczywistych; także grupa tych matematyków.
[edytuj] Czołowi przedstawiciele
- Karol Borsuk
- Samuel Eilenberg
- Zygmunt Janiszewski
- Kazimierz Kuratowski
- Stanisław Leśniewski
- Stefan Mazurkiewicz
- Andrzej Mostowski
- Stanisław Saks
- Wacław Sierpiński