Teodor Hryniewski

Z Wikipedii

Teodor Franciszek Hryniewski (ros. Фёдор Александрович Гриневский) (ur. 29 stycznia 1860 w Siebieżu, zm. 29 listopada 1932 w Wilnie) – rosyjski i polski lekarz, działacz społeczny.

Urodził się w rodzinie Aleksandra i Nadzeji z Szylderów Hryniewskich.

W 1881 rozpoczął studia na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu Moskiewskiego, następnie pracował jako asystent katedry botaniki. W 1886 podjął studia na Wydziale Lekarskim.

Po ukończeniu studijów lekarskich szybko zdobył świetną klientelę w Moskwie. Jego pacjenci należeli do arystokracji, inteligencji i plutokracji moskiewskiej. Kilkakrotnie wyjeżdżał na zwalczanie epidemii cholery i duru brzusznego delegowany tam przez Uniwersytet Moskiewski.

Znany był w Moskwie nie tylko jako znakomity praktyk, doskonały zwłaszcza jako diagnostyk, ale także ze swoich prac naukowych. W swych artykułach dużo miejsca poświęcił m. in. epidemiom, głównie cholerze. Wychodząc z założenia, że drobnoustroje zajmują najniższy szczebel na ewolucyjnej skali Darwina dr. Hryniewski był zdania, że tylko biologiczne zbadanie cech drobnoustroju w stanie ich bezpośredniego życia w naturze, spraw doboru naturalnego wśród drobnoustrojów, pomyślnych warunków ich rozwoju, ich walki o byt, zrozumienie epidemii jako objawu biologicznego w postaci napadu masy drobnoustrojów na zbiorowisko ludzi, może dopomódz medycynie do znalezienia najlepszych sposobów zapobiegania i leczenia.

Zorganizował w Moskwie własne sanatorium w jednym z pałaców hr. Szuwałowów i w roku 1914 inne sanatorium we wspaniałym majątku pod Moskwą, Grebniowo.

Przez cały czas pobytu w Moskwie był on zawsze czynnym członkiem stowarzyszeń, pielęgnujących polskość na dalekiej rosyjskiej obczyźnie i utrzymywał stale łączność z krajem. W czasie I wojny światowej położył duże zasługi przez swoją pracę w polskich stowarzyszeniach niosących pomoc ofiarom wojny. W sanatoriach dr. Hryniewskiego w Moskwie szereg wygnanych z kraju i zrujnowanych przez wojnę rodaków korzystało z bezpłatnej opieki.

W 1920 przeniósł się do Warszawy, pracował w Kasie Chorych. W 1929 zamieszkał w rodzinnym majątku Jakubionki w powiecie Dziśnieńskim, województwa wileńskiego, pracował jako lekarz rejonowy. W tym okresie opublikował kilka artykułów w prasie lekarskiej, występował z odczytami na zebraniach i zjazdach lekarskich w kraju i zagranicą.

Był prezesem Stowarzyszenia Wychowańców Wyższych Uczelni m. Moskwy.

[edytuj] Źródła

• Dr. Teodor Hryniewski. Nowiny Społeczno-Lekarskie, 1934, Nr. 4
• Wacław Lednicki. Pamiętniki. T. 1, str. 445-447