Taran (machina oblężnicza)

Z Wikipedii

Taran - dawna machina oblężnicza lub sprzęt oblężniczy służący do rozbijania i wyważania bram i murów zamków i innych obleganych umocnień, używana w starożytności i średniowieczu. W najprostszej wersji taran stanowił po prostu ciężką belkę niesioną przez kilku lub kilkunastu żołnierzy, którzy uderzali nią w bramę. Belka bywała zakończona żelaznym okuciem, czasami w formie baraniego łba.

Jako machina oblężnicza, taran miał formę rusztowania, pod którym była wahadłowo zawieszona ciężka belka. Zwykle machina wyposażona była w koła do przemieszczania i zadaszenie w celu osłony żołnierzy przed pociskami wroga.

Nowoczesne tarany, zbliżone funkcjonalnie do dawnych sprzętów oblężniczych, są obecnie sporadycznie używane do zastosowań specjalnych, np. policyjnych. Używa się w tym charakterze także przebudowanych pojazdów.

Taran wykonano z grubego drewna pala, który zawieszano na sznurach. Dla osłony żołnierzy, którzy wprawiali go w ruch, zbudowano specjalne zadaszenie.